Toen ik me na zestien jaar elders te hebben gewoond weer in Nijmegen vestigde, hielp De Gelderlander me met inburgeren. Ik ben nu alweer een paar jaar terug, en nog steeds helpt de krant me om me meer en meer Nijmeegse te voelen: wat speelt er allemaal, wat is er te doen?

Ik ben ondernemer geworden en met mijn bedrijf StatStories maak ik data begrijpelijk voor mensen zonder wiskundeknobbel. Het gaat om datavisualisatie en -communicatie; hoe maak je grafieken die iedereen snapt? Door De Gelderlander blijf ik op de hoogte van relevante regionale economische ontwikkelingen. Soms lees ik een verhaal dat ik voor mijn bedrijf kan gebruiken. Zo las ik in De Gelderlander over het spoor van drugsafval dat tot in natuurgebied de Hatertse Vennen liep. Een verschrikkelijke zaak natuurlijk, waarvoor de burgemeester door de krant werd geïnterviewd. Hij zei dat er data-analyse zou worden ingezet om de lozingen in de toekomst te helpen voorkomen. Aan de hand daarvan heb ik een e-mail gestuurd om mijn hulp aan te bieden. Binnen een uur had ik een e-mail terug, van de burgemeester zelf nota bene! 

Via de krant kijk ik op welke manier ik mijn bijdrage kan leveren op het gebied van ondernemen én de gemeenschap. De Gelderlander schreef veel over de vervuiling van de Waalstrandjes. Daardoor ben ik me nog bewuster geworden van het feit dat we zorgvuldig met onze prachtige Nijmeegse omgeving om moeten gaan. Dat is een zaak van ons allemaal. Als ik op een strandje ben, ruim ik zwerfvuil op, ook al komt het niet bij mij vandaan.

Ik kan echt vrolijk worden van de rubriek ‘Lezers helpen lezers’. Iemand zoekt zus, een ander is zo kwijtgeraakt. Dat geeft me een heerlijk dorpsgevoel. Superleuk, die kleinschaligheid, waarachter echte mensen schuilgaan. Media brengen vooral niet zo heel positief nieuws, dat is ook hun functie, maar zo’n rubriek maakt alles weer even klein, overzichtelijk en tastbaar.

Ik heb bewust gekozen voor een regionaal dagblad, want het algemene nieuws volg ik al via verschillende nieuwssites. Ik ben nieuwsgierig en wil graag weten wat er in de buurt gebeurt. Wat is er zoal te doen in Arnhem, wat wordt er politiek besloten?

De Gelderlander leest prettig en is voor iedereen toegankelijk. De krant is nuchter, de toon is ‘niet moeilijk doen’, wat resulteert in heldere en makkelijk leesbare berichtgeving. Op mijn werk moet ik al genoeg lastige stukken lezen, de krant is dan een hele verademing.

Als marketing- en communicatiemanager bij een fabrikant van verwarmingstoestellen ben ik beroepsmatig geïnteresseerd in de energietransitie. Bij de Gelderlander zat een mooie bijlage over CO2 in onze leefomgeving en waarom we er minder van zouden moeten uitstoten. Het is een vrij technisch verhaal, maar het was allemaal heel goed opgeschreven. Het katern ligt nog op mijn bureau, ik haal er ideeën uit over hoe we de soms lastige materie kunnen verwoorden op onze website.

Het regionale sportnieuws wordt bij ons thuis met speciale interesse gelezen. Onze beide zonen voetballen in de regio, en ik vind het leuk om via de Gelderlander de uitslagen te volgen. Meestal kan ik niet wachten tot maandag en kijk ik al op zondagavond op de website.

Wat fijn is aan de Gelderlander: de ellende in de wereld wordt niet benadrukt, in tegenstelling tot het journaal of andere nieuwskanalen. In de bijlagen staan inspirerende verhalen. Bijvoorbeeld de interviews met mensen die aan het einde van hun leven zijn gekomen, jong en oud, en er evengoed nog iets moois van maken. Doorgaans klagen mensen nogal eens, maar als je zulke verhalen leest komt het leven in een ander daglicht te staan.

Ik gebruik de Gelderlander ook praktisch. We houden namelijk enorm van lekker eten. In de donderdagkrant staat een recensie van een restaurant in de regio. Daar gaan we dan naartoe, zelf proeven of het echt zo goed is als is beschreven.

Ik lees de Gelderlander via de app, waardoor ik makkelijker meerdere leesmomenten per dag kan inlassen. Fijn is dat ik extra snel op de hoogte ben wanneer er in de buurt iets is gebeurd. Stel dat er een inbrakengolf is, dat lees ik in de krant en dan kan ik mijn maatregelen treffen. Als er een omleiding is, weet ik dat ik een andere route moet kiezen. Zo beïnvloedt de Gelderlander de alledaagse dingen in mijn leven, daar heb ik echt wat aan.

Ik voel me door het lezen van de Gelderlander meer betrokken bij mijn directe leefomgeving. Is het tijd voor de jaarlijkse afscheidsmusicals van achtstegroepers, dan zie ik daarvan foto’s in de krant. Kersentijd? De Gelderlander kondigt het aan met een mooi plaatje van kersenbloesem, voor mij een teken om eropuit te gaan en een emmertje vol te pukken. Die kersen trakteer ik aan mijn collega’s op het klantencontactcentrum van de bank waar ik werk. ‘Hoe kom jij daar nou weer aan?’ vragen ze dan. ‘Zelfgeplukt,’ antwoord ik. ‘Daar en daar, gelezen in de krant!’

Sowieso ben ik een soort lopende informatiebron voor mijn collega’s. Veel van hen lezen de Gelderlander niet. Ik vertel ze dat ze tot aan het einde van de zomer niet via de Pleijroute naar het werk kunnen komen, want die gaat op de schop. In de familieberichten las ik dat een geliefde gepensioneerde oud-collega is overleden. Dat greep me enorm aan, hoe hadden we het anders kunnen weten?

Maar ik word hoofdzakelijk erg blij van de krant, vooral van de rubriek ‘Gehoord’ op de servicepagina. Hier delen lezers in een paar zinnen heel persoonlijke dingen, jeugdherinneringen bijvoorbeeld. Enig om te lezen.

Doordat ik de Gelderlander digitaal heb, kan ik geen spaarzegeltjes uitknippen voor de leuke wellness-acties. Die krijg ik van mijn ouders en schoonouders, want die lezen de krant wel op papier. Zo kom ik evengoed aan die leuke kortingen, en gelukkig maar!

Veel media kiezen voor een aanpak waarmee ze de meeste lezers bereiken en gebruiken veel clickbait. Daardoor laten ze nieuws liggen, óók nieuws dat je eigenlijk wel zou moeten weten om je een mening te kunnen vormen. Mensen komen, vrees ik, vaak niet verder dan de top 10 van meest gelikete onderwerpen. Door het lezen van de Gelderlander pak ik ál het nieuws mee.

Ik woon in Nijmegen en ben vooral geïnteresseerd in nieuws dat je als burger direct raakt: lokale politiek, infrastructuur en stedenbouwkundige ontwikkelingen. Als ik lees dat een gebouw wordt afgebroken, ga ik kijken wat er precies gebeurt. 

Ik ben projectmanager bij een IT-bedrijf. Met collega’s spreek ik regelmatig over regionale gebeurtenissen, dat je ergens niet kunt zwemmen omdat er blauwalg is geconstateerd bijvoorbeeld. Voor dat soort nieuws ben je echt afhankelijk van een goede regionale krant.

Nijmegen heeft een groot cultureel aanbod. In De Gelderlander lees ik ook over evenementen waarin ik aanvankelijk niet zo veel interesse had. Zo was ik blij toen ik op het spoor kwam van De Kaaij, een cultureel zomerterras aan de Waal met eten, muziek en kunst. Het is een beetje hippieachtig, zo ben ik zelf totaal niet, maar ik vind het er wel heel leuk.

Nijmegen is van oudsher een alternatieve studentenstad, een beetje recalcitrant. Dat komt ook wel tot uiting in de Gelderlander, die altijd gaat voor verschillende invalshoeken bij het nieuws. De insteek is sociaal en tegendraads, waarbij de krant openstaat voor andersdenkenden en recht doet aan de diversiteit in de samenleving. 

Op donderdag lees ik graag ‘Anwar burgert in’ van de Syrische Anwar Manlasadoon. Hierin vertelt hij aanstekelijk over zijn leven en hoe het is om zich als vluchteling staande te houden in de Nederlandse maatschappij. Zijn column biedt een bijzondere blik op inburgering, het nieuws wordt daarmee heel persoonlijk gemaakt.