Door de Gelderlander kan ik een informatiebron voor anderen zijn
Ik lees de Gelderlander via de app, waardoor ik makkelijker meerdere leesmomenten per dag kan inlassen. Fijn is dat ik extra snel op de hoogte ben wanneer er in de buurt iets is gebeurd. Stel dat er een inbrakengolf is, dat lees ik in de krant en dan kan ik mijn maatregelen treffen. Als er een omleiding is, weet ik dat ik een andere route moet kiezen. Zo beïnvloedt de Gelderlander de alledaagse dingen in mijn leven, daar heb ik echt wat aan.
Ik voel me door het lezen van de Gelderlander meer betrokken bij mijn directe leefomgeving. Is het tijd voor de jaarlijkse afscheidsmusicals van achtstegroepers, dan zie ik daarvan foto’s in de krant. Kersentijd? De Gelderlander kondigt het aan met een mooi plaatje van kersenbloesem, voor mij een teken om eropuit te gaan en een emmertje vol te pukken. Die kersen trakteer ik aan mijn collega’s op het klantencontactcentrum van de bank waar ik werk. ‘Hoe kom jij daar nou weer aan?’ vragen ze dan. ‘Zelfgeplukt,’ antwoord ik. ‘Daar en daar, gelezen in de krant!’
Sowieso ben ik een soort lopende informatiebron voor mijn collega’s. Veel van hen lezen de Gelderlander niet. Ik vertel ze dat ze tot aan het einde van de zomer niet via de Pleijroute naar het werk kunnen komen, want die gaat op de schop. In de familieberichten las ik dat een geliefde gepensioneerde oud-collega is overleden. Dat greep me enorm aan, hoe hadden we het anders kunnen weten?
Maar ik word hoofdzakelijk erg blij van de krant, vooral van de rubriek ‘Gehoord’ op de servicepagina. Hier delen lezers in een paar zinnen heel persoonlijke dingen, jeugdherinneringen bijvoorbeeld. Enig om te lezen.
Doordat ik de Gelderlander digitaal heb, kan ik geen spaarzegeltjes uitknippen voor de leuke wellness-acties. Die krijg ik van mijn ouders en schoonouders, want die lezen de krant wel op papier. Zo kom ik evengoed aan die leuke kortingen, en gelukkig maar!