,,Onze opslag is niet stoffig”, zei de eigenaar. Ik beloofde dat bij de eerste de beste gelegenheid recht te zetten. Maar daarna zei hij nog iets: ,,Het schilderij staat niet bij ons.”

Het schilderij in kwestie is Gezicht over het Haringvliet op Middelharnis en Sommelsdijk, in 1954 door de twee Zuid-Hollandse dorpen geschonken aan Doetinchem. Om onze stad zo te bedanken voor de hulp die het in 1953 na de Watersnoodramp had verleend aan beide dorpen. Het schilderij hing jarenlang in het Doetinchemse stadhuis. Maar voorafgaand aan een verbouwing in 2009 is het in de allesbehalve stoffige opslag van Van Dam geplaatst. En, zo wist een gemeentewoordvoerder mij desgevraagd eind januari te melden, daar stond het nog steeds.

U begrijpt dat ik die maandagavond direct na het belletje van Van Dam - die ook nog meldde dat iemand van de gemeente het schilderij in 2011 weer had opgehaald - een verontrust mailtje heb gestuurd naar het stadhuis. Sindsdien vraag ik wekelijks aan de gemeente of het schilderij al boven water is. Nog niet.

Gistermorgen heb ik bovendien een kunsttaxateur in Rotterdam, de geboorteplaats van Marius Richters die te vinden is op Wikipedia, gevraagd hoeveel een échte Richters nu doet. 
Ondertussen zie ik in gedachten Gezicht over..., een werk van 1 bij 1,20 meter met vooral water en lucht, ergens boven een zitbank hangen. Een beetje scheef.