'De kans op kwalificatie voor EK is redelijk groot'

Zo'n naam kun je krijgen als je vader, Willem Letemahulu, helemaal gek is van voetbal. Marinho werd geboren in het Franse Brest. Vader Willem was acht jaar profvoetballer in Frankrijk, waar hij met onder andere Stade Brestois 29 in de hoogste afdeling speelde.

Zoon Marinho proeft zelf ook met grote regelmaat aan het internationale voetbal. De 27-jarige Cuijkenaar doet dat niet op het veld, want zijn huidige club Groesbeekse Boys speelt in de vierde klasse. Marinho Letemahulu is sinds oktober 2001 futsal-international. Hij maakte tegen Tsjechië zijn debuut als eerstedivisionist te midden van voetballers die allemaal in de eredivisie actief waren.

Inmiddels heeft hij 74 interlands op zijn naam staan. Daar komen er deze week waarschijnlijk drie bij, want Letemahulu is een van de veertien spelers die voor Nederland EK-kwalificatie willen afdwingen in Geleen. De komende dagen zijn Azerbeidzjan, Finland en Servië de tegenstanders van het Nederlands team.

Letemahulu kijkt er naar uit. "De kans dat we ons kwalificeren, is redelijk groot. Ten eerste natuurlijk omdat we in Nederland spelen. Ten tweede omdat wij allemaal na trainingskampen in Spanje en Zeist goed in ons vel zitten. De tegenstanders staan bovendien lager dan wij op de internationale ranglijst", aldus Letemahulu. "Zondagmiddag hebben we waarschijnlijk de lastigste wedstrijd, want dan spelen we tegen Servië. Dat land staat vrij hoog en heeft een sterke zaalvoetbalcompetitie. Serviërs kunnen goed zaalvoetballen en spelen altijd met hun hart."

Als Nederland zich kwalificieert voor het Europees kampioenschap in november in Portugal, dan is het de eerste keer dat Letemahulu, indien hij wordt geselecteerd, aan zo'n eindronde deelneemt. De vorige keer dat Nederland op een EK futsal actief was, maakte de Cuijkenaar wel de kwalificatie mee, maar ontbrak hij toen het er op aankwam in Tsjechie. Hij was geschorst door de KNVB.

"Twee weken voor het EK heb ik toen ruzie gemaakt met een scheidsrechter tijdens een futsalcompetitiewedstrijd. Ik heb hem uitgescholden, maar niet bedreigd, zoals hij op het wedstrijdformulier had geschreven."

Letemahulu mocht een half jaar niet deelnemen aan veldvoetbal- en futsalwedstrijden die onder auspicien van de KNVB vielen. Letemahulu kon zijn sportieve ei alleen kwijt bij het futsalteam Lombok uit Cuijk, uitkomend in een regionale niet-KNVB-competitie. Met die vorig jaar opgeheven ploeg werd hij jaar in jaar uit kampioen.

"Het was flink balen om door die schorsing het EK te missen. Maar ik heb toen veel steun gehad van mijn vriendin, ouders, de spelers en de coach van het Nederlands futsalteam."

Zijn ouders volgen de prestaties van Letemahulu op de voet. Ook nu hun zoon sinds afgelopen zomer zaalvoetbalt in het Belgische Lommel. "Ze komen naar elke thuiswedstrijd en bij zeven van de tien uitwedstrijden zijn ze er ook. Nee, mijn vader heeft niet veel commentaar op mijn spel. We zijn twee verschillende spelers. Hij is nu trainer van het tweede team van Stormvogels'28 uit Siebengewald. Als de nood aan de man komt, doet hij mee. Hij is veel meer een pingelaar dan ik. Hij houdt van het maken van een actie en is doelgerichter dan ik. Ik ben meer een teamspeler. Ik hou als het om zaalvoetbal gaat, van combinatiespel, een-tweetjes, een balletje goed laten rollen. Ik kan goed medespelers vrij voor de goal zetten. In een-tegen-eenacties ben ik niet zo sterk."

Op het veld speelde Letemahulu vanaf zijn zesde achtereenvolgens voor JVC Cuijk, PSV, NEC en Hatert. Sinds de zomer van 2000 speelt hij in de spits of net achter de spits voor Groesbeekse Boys. "Zaalvoetbal is veel leuker dan veldvoetbal. Bij zaalvoetbal ben je veel vaker aan de bal en het spel gaat veel sneller op en neer dan op het veld. Het is spectaculairder omdat je meer doelpogingen hebt."

Kilometers maken, het was tot december geen enkel punt voor de Cuijkenaar die per jaar zo'n 45.000 kilometer aflegt om te (zaal)voetballen. "Voetballen is zo ontzettend leuk. Ik speel per jaar, alle toernooien meegerekend, tussen 75 en 100 wedstrijden. Het wordt nooit een sleur. We waren onlangs met ons futsalteam op trainingskamp in Spanje. Heerlijk, de hele dag zaalvoetballen. Als dat mijn werk zou kunnen zijn, zou ik er meteen voor tekenen. Nu ben ik semiprof, want ik werk dertig uur per week in een sportmagazijn in Heijen."

Tegenwoordig ziet de Cuijkenaar heel soms op tegen een lange autorit naar bijvoorbeeld een training in Lommel. "Ik heb sinds december een zoontje, Janysso, en dan is het soms best wel moeilijk om het huis te verlaten. Maar als ik eenmaal op het veld sta, heb ik het weer goed naar mijn zin."