-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Familiebezoek achter tralies en op veilige afstand. Maar het is zo fijn ze te zien!
Mijn vader belt onverwacht. ,,Waar ben je?” ,,In de Telpost.” ,,Daar zijn wij ook.” Ik vlieg naar het raampje aan de achterkant. Op de dijk staat een wit busje met twee zwaaiende zeventigers. Mijn ouders! -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Voor veel families is last van gehandicapt kind nu niet te dragen
Hartverscheurend, die verhalen over gehandicapte kinderen die hun familie niet mogen zien. Mijn tijdlijn loopt vol met foto’s en video’s van zwaaiende ouders achter glas of een kus via een telefoonscherm. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP De gedachte dat Job straks ziek wordt en dan alle IC-bedden bezet zijn, is angstaanjagend
Job zit met zijn jas aan op ons balkon. Boekje tussen de handen, zon op zijn gezicht. Zo luchten we hem elke dag even. Job zit in volledige quarantaine, en wij ook. -
COLUMN Corona-thuisblijver Job overleefde vorig jaar nog een van zijn zwaarste winters ooit
Knoop doorgehakt: in verband met corona houden we Job (16) vanaf vandaag thuis. De school is nog open, maar gezien zijn broze gezondheid haken we vroegtijdig af. -
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Ik lees het Twitterbericht, huiver en trek Job op de bank wat dichter tegen me aan
‘Mijn dochter (15) brak bij een epileptische aanval haar arm, en dat werd pas na vier dagen opgemerkt. Onvoldoende toezicht door te weinig personeel.’
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Toen Job een kleuter was, riep ik vol overtuiging dat hij op zijn 18de het huis uit zou gaan. Maar nu...
Opeens was de vraag ons gezin binnengedrongen: wanneer gaat Job (16) het huis uit? De vraag lag daar maar, in het centrum van ons zijn. We waren niet bij machte er een antwoord op te formuleren. Drie weken later is de vraag een steen in de rivier geworden. Wij zijn het water dat eromheen stroomt. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Mijn ouders lieten me achter op cruiseschip de Westerdam in de vorm van mijn roman
Ik dobber al weken mee op de Westerdam. Mijn ouders lieten me daar achter in de vorm van mijn roman De achtste dag. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Thuis durf ik Job niet los te laten, verlies hem geen seconde uit het oog. Daarom is school belangrijk
Met een dienblad vol traktaties stap ik om 08.30 uur de school binnen. Mijn zoon is jarig. In de gang schrik ik. Daar is hij, in zijn rolstoel, helemaal alleen. In slakkenvaart rijdt hij mijn kant op. Hij ziet me niet.
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Als ik een hartaanval krijg, wie mist Job dan als eerste?
De nachtmerrie van elke ouder van een gehandicapt kind: je kind sterft omdat jij plotseling bent uitgeschakeld. Je valt van de trap en kan niet bij de telefoon. Je krijgt een auto-ongeluk en belandt in coma. -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Hallo verdriet, we noemen je Job
Schrijfster Annemarie Haverkamp gaat met haar gehandicapte zoon naar de kroeg. Herinneringen aan 2004 komen boven. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Bob de Bouwer beleeft momenteel een revival in ons huis
Waarom duurt de kindertijd zo kort in een mensenleven? Het zijn maar een paar vluchtige jaren die, als je er middenin zit, een eeuwigheid lijken. Zo bepalend voor wat er daarna komt. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Ik heb geen enkele behoefte Job bloot te stellen aan het risico op kapotte ogen of geamputeerde vingers
In Rotterdam is de kogel door de kerk: geen gevaarlijk geknal meer met oud en nieuw. Mijn hart juicht. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Een aanval van misselijkheid duurt bij Job nooit lang. Bovendien hadden we al kaartjes
Gezellig, dachten we, een avondje naar het Chinese lichtjesfestival in Ouwehands Dierenpark. We waren de straat nog niet uit of Job begon te piepen. Het korset moest uit. ,,Kan niet”, zei ik. ,,Mama moet rijden.”
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP ‘Boomer’ staat bij ons niet voor een conservatieve ouwe zeur, maar voor een luie blauwe beer
Boomer is verkozen tot Van Dale Woord van het Jaar. In huize H. leidde dat tot applaus. Er is geen woord dat in 2019 vaker viel binnen de muren van ons aangepaste huis. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Nog gekker wordt het als ik bedenk dat de 19-jarige begeleidster van Job mijn dochter had kunnen zijn
De nieuwe begeleidster die we voor Job hebben aangenomen, is 19. Job wordt zelf over een paar weken 16. Ik vind dat een gek idee. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Dankzij het kinderlijke brein van Job kunnen we nog altijd onbegrensd sinterklaas vieren
Bij de man die ik aanspreek met Sinterklaas, zou ik in het dagelijks leven nooit op schoot kruipen. Niet dat ik hem niet aardig vind, maar het zou erg ongepast zijn. In gedachten zie ik de foto’s al rondgaan op mijn werk. Ik hoor het gefluister bij de koffieautomaat en voel de ogen die me nastaren. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Ik wil niet dat ze doodgaat, dat is wat ik voel
Wat zeg je tegen iemand die gaat sterven? Ik krijg een berichtje via Messenger. De vrouw die ik een beetje ken, kondigt haar dood aan. Ze noemt een datum in december. Die dag maakt ze haar laatste herinneringen, die dag zal haar leven eindigen omdat de pijn ondraaglijk is geworden.
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Nachtenlang lag ik wakker, ofwel van de pijn in mijn buik, ofwel van het gepieker. Wat had ik?
,,Hallo! Goed geslapen?” Ik vond het een uitstekende begroeting bij de opening van een fototentoonstelling over slapeloosheid. Nee, was mijn antwoord, ik had niet goed geslapen. Maar op deze plek was dat opwekkend nieuws: ik hoorde erbij. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Job maakt het niets uit wat hij draagt, als ellenlange passessies hem maar bespaard blijven
De postbode bezorgt een pakje met drie nieuwe jongenstruien. Een voor een trek ik ze aan, loop ermee naar de spiegel, draai een rondje voor Rob. Mijn man vraagt of ik mijn armen wil strekken. Kijkt kritisch naar de manchetten en knikt. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Meestal geef ik niet ongevraagd boeken weg over mijn zoon. Maar in dit geval was het nodig
De rolstoeltaxi rijdt voor. Terwijl het liftje met Job erop langzaam zakt, zegt de chauffeur dat hij iets moet opbiechten. Ik had hem toch een boek met columns over Job gegeven? Wel, hij had het in de koelkast gelegd. Ja kijk, hij dacht dat het een doosje Merci was.
-
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Job bestudeert mijn ogen. ‘Mama, ben jij verdrietig?’
Badkamerscène: Job ligt in zijn luier op de aankleedtafel. Ik buig me over hem heen om zijn hemd aan te trekken. Hij pakt mijn gezicht en geeft me een kus. Duwt me dan weg en bestudeert mijn ogen. ,,Mama, ben jij verdrietig?” ,,Ja schat. Mama is verdrietig. Mama is een beetje ziek." -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Kom op, Bronzen Uil, heel me
De wekker geeft 02.43 uur aan. Zo zachtjes mogelijk sluip ik over de gang, langs Jobs kamer – het knakken van mijn enkels kan hem al wakker maken. Twee trappen af, op de tast de woonkamer in. Waar is die uil? -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Tot welke hoogte zou Ziggo Job kunnen stuwen?
Sinds zaterdag hebben we een televisie die naar ons luistert. Dankzij een nieuw Ziggo-kastje hoeven we zelfs de knopjes op de afstandsbediening niet meer in te drukken. Het ding reageert op wat we roepen. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Hoppa, roofvogel van 15 kilo erop en lachen naar de camera
,,Pak dat fotoboek er eens bij”, zeg ik tegen mijn moeder. ,,Van die volken die dreigen uit te sterven. Jimmy Nelson.” Mama moet even zoeken. Het ligt als koffietafelboek onder een ander koffietafelboek in haar huiskamer. ,,Kijk”, zeg ik. ,,Hier was ik.”
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Ik zie ‘Weekend at Bernie’s’. Alleen is Job niet dood
Twee knapen zeulen met een lijk. Ze klemmen hem tussen hen in in de auto, leggen hem met een sigaret tussen de lippen op een strandbed, zetten hem in een hoek van de bank tijdens een feestje. Niemand mag weten dat verzekeringsbaas Bernie dood is. De jongens zijn te gast in zijn strandhuis en straks worden zíj nog verdacht van moord. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Blijdschap vieren in een vreemd land met mensen die ik nauwelijks ken
,,Jij plast snel zeg”, zegt ze. Naast elkaar zitten we gehurkt in het gras. Een week eerder kende ik deze vrouw nog niet. Nu waait dezelfde koude wind onder onze billen langs. -
Column Annemarie Haverkamp Ik krijg later geen zoon die boven me uittorent en me mama’tje noemt
Ik lig op mijn rug met mijn hoofd in Jobs schoot. We kijken elkaar aan. Zo hoort het niet. Al vijftien jaar ligt hij op de bank bij mij op schoot. Job moet lachen, speelt met mijn haar. Door zijn kromme rug is zijn gezicht vlakbij het mijne. Mijn hoofd van 5 kilo op zijn bovenbenen vormt een stevig contragewicht, waardoor hij netjes blijft zitten en niet omvalt. -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Vandaag is Job Elvis in zijn eigen pink Cadillac
-
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Jobs wensen werden gecompliceerd toen hij liet weten dat hij graag in een roze Cadillac werd vervoerd
-
PREMIUM
Column Nog twee weken kunnen we zwemmen in onwetendheid
Ons huis is een pakhuis van koffers. Job slalomt er in zijn rolstoel tussendoor, roepend wat er allemaal mee moet. ,,De iPad!’’ ,,De iPad!’’ ,,De iPad!” -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Job leest en schrijft niet, maar spreekt wel twee talen
Als Job (15) op donderdagochtend de klas binnenkomt, vraagt hij al of hij naar Engelse les mag. Het is zijn favoriet. Hij volgt een uur per week les in een andere groep. ,,Hij rijdt er zelf heen in zijn rolstoel en klopt dan op de deur’’, zegt de juf. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Het wonder duurt voort: Job krabbelt op
,,Ik hoef niet te hoesten mama”, zegt Job met hese stem. ,,Ik ben beter.” Op bed zit een manneke dat de halve nacht heeft wakker gelegen van zijn eigen geblaf.
Meest gelezen
-
PREMIUM
De aankoop van mijn tondeuse, een kleine beslissing in een grote tijd
-
PREMIUM
Een jonger iemand voorrang geven, ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen
-
PREMIUM
Het coronalied staat zo ver van me af dat ik niet eens kan zeggen dat ik er niets aan vind
-
PREMIUM
Komt de ondergrondse zelfknip weer in beeld?
-
PREMIUM
Vanuit het bed keek de zieke naar buiten, met stille, meestal wat melancholieke aandacht
