Annemarie Haverkamp met haar zoon Job © Annemarie Haverkamp

Het werk is onmiskenbaar het lichaam van mijn zoon: de knik in de buik, de driehoek op de rug

COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMPJammer eigenlijk dat mensen korsetten altijd onder hun kleding dragen. Niemand ziet het, terwijl korsetten ware kunststukjes zijn.

Annemarie Haverkamp 18-09-20, 10:36

Op de werktafel staat de nieuwe gipsafdruk van Jobs romp. Grillige vormen die tegelijkertijd zacht en rond zijn. De vingerafdrukken van de schepper staan nog in het materiaal.

Dit object zou niet misstaan in het atelier van een beeldhouwer.

Vroeger hielden Rob en ik onze zoon dan samen vast aan zijn armen en benen, als een varkentje aan het spit

Het werk is onmiskenbaar het lichaam van mijn zoon: de knik in de buik, de driehoek op de rug

Lees Meer

Voor veel families is last van gehandicapt kind nu niet te dragen

Voor een ‘kwetsbaar gezinslid’ zag Job er tamelijk onoverwinnelijk uit

Ik voelde me een verwarde vrouw maar wist dat ik het niet was

Job kreeg zijn bevrijdende spuit, maar waarom moet het altijd zo ingewikkeld?

Transavia veranderde - om begrijpelijke redenen - de regels, alleen kunnen wij nu niet meer meedoen

Nog nooit vierden we onze trouwdag met een restaurantdiner in eigen huis

‘We zijn gehard, net als Job, die het korset nooit rampzalig vond’

Suus schreef me dat Daan in haar armen was ingeslapen. Wat kun je nog meer doen als moeder?

Bruls: 'Evenementen nog onzeker vanwege tekort aan hulpdiensten'

Overval op opticien in Oosterbeek: personeel bespoten met pepperspray

Orgel Eusebiuskerk onbespeelbaar door waterschade

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Moeten we alle boeren het land uit jagen? Duitsland annexeren? Overijssel bezetten?

Bij opgekroptheid hoef ik alleen maar naar een doos te kijken en me voor te stellen dat ik daar tegenaan sta te schoppen

Even leek het of Hugo De Jonge zou gaan zingen: We zijn er bijna, maar nog niet helemaal

‘Jobs rolstoel schrikt straatverkopers af’

Het einde van de mannelijke blik

Meest gedeeld

Moeten we alle boeren het land uit jagen? Duitsland annexeren? Overijssel bezetten?

Bij opgekroptheid hoef ik alleen maar naar een doos te kijken en me voor te stellen dat ik daar tegenaan sta te schoppen

‘Jobs rolstoel schrikt straatverkopers af’

Het einde van de mannelijke blik

Even leek het of Hugo De Jonge zou gaan zingen: We zijn er bijna, maar nog niet helemaal