PREMIUM
Ik voelde me een verwarde vrouw maar wist dat ik het niet was
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMPOp blote voeten rende ik over straat. Om mijn lijf wapperde een ochtendjas, achter me aan trok ik een groenbak. Drie vuilnismannen groepten samen om de stinkende vrachtwagen. Mag niet, dacht ik. Maximaal twee.
Delen per e-mail
Ze keken niet eens verbaasd. Later bedacht ik dat die jongens gewend zijn aan vergeetachtige burgers die in nachttenue door de wijk hollen om hun opgespaarde afval nog mee te geven.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN
‘We zijn gehard, net als Job, die het korset nooit rampzalig vond’
Soms praat ik hardop tegen mezelf. Niet tegen mijn spiegelbeeld, maar tegen de Annemarie van lang geleden. ‘Kom op zeg’, hoor ik mezelf nu zeggen. Ik voel dat ik geërgerd mijn hoofd schud. Ik heb een columnbundel uit 2007 in mijn handen omdat ik wil opzoeken hoe lang Job al een korset draagt. -
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Mongolië
Buiten is alles wit. Op de koude grond liggen geiten. Ik loop tegen de helling op om te hurken in een ondiepe greppel. Mijn plas doet de sneeuw smelten. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Een aanval van misselijkheid duurt bij Job nooit lang. Bovendien hadden we al kaartjes
Gezellig, dachten we, een avondje naar het Chinese lichtjesfestival in Ouwehands Dierenpark. We waren de straat nog niet uit of Job begon te piepen. Het korset moest uit. ,,Kan niet”, zei ik. ,,Mama moet rijden.” -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Moeten we in ons quarantainehol afwachten tot er een vaccin is uitgevonden?
Onheilspellend woord: 1,5 metersamenleving. Die veiligheidsmarge die ons weer aan de slag moet helpen, biedt weinig ruimte voor Job. Hoe kan een verzorger hem straks een hap eten geven met de voorgeschreven afstand van een kleine canapé? (Zulke lange lepels bestaan niet.) -
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Konijn was op een ochtend bij mijn zoon in bed gehupt en had Duke verstoten als beste vriend
Nijdig steek ik de naald in de hals van Konijn. Zijn oren liggen slap langs zijn hoofd, de kop hangt scheef. Ik heb de grofste draad gepakt. Zal hem leren, denk ik bij mezelf.
-
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Ik wil een loods, zodat we niet meer struikelen over Jobs hulpmiddelen
Ik zoek een lege loods of een verlaten fabriekspand. Iets enorms met zeeën van ruimte. Toen we vijftien jaar geleden ons huis kochten, dachten we dat het groot was. Job had nog een compact poppenformaat, daardoor leek het een pakhuis. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Voor het eerst is Job de 40 kilo voorbij: het gaat goed met de 16-jarige
In de spreekkamer van de kinderarts juich ik. Heel even maar, Rob corrigeert me direct: ‘Sssst, corona. Je mag niet schreeuwen.’ De kinderarts is scherp: ‘Maar we mogen wel klappen.’ Met z’n drieën applaudisseren we voor Job. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Nu mijn vader gedwongen thuiszit, is hij eindelijk zelf gaan lezen
We zaten samen in de auto. Papa achter het stuur, ik ernaast. De wagen rook nieuw. Voor ons doemde een file op (ja, vroeger hadden we files) en mijn vader begon te stralen. Want kijk, deze geavanceerde Volkswagen remde gewoon zelf!
Meest gelezen
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Als we later op deze tijd terugkijken, zal deze gang van zaken in het rijtje ‘onzinnigheden’ komen te staan
-
PREMIUM
Paar keer was er al op mijn schermpje verschenen dat de simkaart er niet in zat. Ik denk niet dagelijks aan de simkaart, maar snap dat die erin moet
-
PREMIUM
Hoe graag deze figuren ook redders willen zijn, in wezen zijn het ordinaire jagers op zoek naar prooi om te kunnen misbruiken
-
PREMIUM
‘Als er Ranja was gemaakt voor te veel mensen, was het allemaal minder’
-
PREMIUM
Volgens mij is het goed dat de funshopwinkels pas als laatste opengaan
