PREMIUM
Ik wil een loods, zodat we niet meer struikelen over Jobs hulpmiddelen
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMPIk zoek een lege loods of een verlaten fabriekspand. Iets enorms met zeeën van ruimte. Toen we vijftien jaar geleden ons huis kochten, dachten we dat het groot was. Job had nog een compact poppenformaat, daardoor leek het een pakhuis.
Delen per e-mail
Ruimtegebrek was precies de reden dat we ons knusse huurhuis moesten verlaten. De tussenwoning bleek al te klein toen Jobs eerste aangepaste stoel werd binnengereden. Zijn troon op wielen pronkte in het midden van de kamer. Wij stonden met onze rug tegen de muur.
In de voortuin van het nieuwe huis lieten we een schuurtje bouwen voor de spiksplinternieuwe gehandicaptenbakfiets; die eerste jaren dansten we door onze royale kamers.
Rob en ik keken moeilijk: waar moet Jobs driewieler staan? Tussen de hoekbank en de tv?
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Verder in het nieuws
-
Column Annemarie Haverkamp Ik krijg later geen zoon die boven me uittorent en me mama’tje noemt
Ik lig op mijn rug met mijn hoofd in Jobs schoot. We kijken elkaar aan. Zo hoort het niet. Al vijftien jaar ligt hij op de bank bij mij op schoot. Job moet lachen, speelt met mijn haar. Door zijn kromme rug is zijn gezicht vlakbij het mijne. Mijn hoofd van 5 kilo op zijn bovenbenen vormt een stevig contragewicht, waardoor hij netjes blijft zitten en niet omvalt. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP ‘Boomer’ staat bij ons niet voor een conservatieve ouwe zeur, maar voor een luie blauwe beer
Boomer is verkozen tot Van Dale Woord van het Jaar. In huize H. leidde dat tot applaus. Er is geen woord dat in 2019 vaker viel binnen de muren van ons aangepaste huis. -
Job heeft baat bij de quarantaine: hij eet beter en hij slaapt rustiger
Job (16) heeft nog nooit zo goed gegeten als tijdens onze noodgedwongen thuisisolatie. Elke avond gaat het bord leeg. Mijn zoon en ik vormen aan tafel tegenwoordig een soort dj-duo: ik zorg dat de plaat (het bord) blijft draaien, hij scratcht op de plek waar de elpee artistiek moet haperen. -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Job leest en schrijft niet, maar spreekt wel twee talen
Als Job (15) op donderdagochtend de klas binnenkomt, vraagt hij al of hij naar Engelse les mag. Het is zijn favoriet. Hij volgt een uur per week les in een andere groep. ,,Hij rijdt er zelf heen in zijn rolstoel en klopt dan op de deur’’, zegt de juf. -
PREMIUM
Transavia veranderde - om begrijpelijke redenen - de regels, alleen kunnen wij nu niet meer meedoen
Als u dit leest, hadden we al bijna in het vliegtuig naar Valencia moeten zitten. Net als de afgelopen jaren wachtte daar een ruim huurappartement, ideaal voor een gezin met rolstoeljongen. Zwembad voor de deur, uitzicht op zee.
-
PREMIUM
COLUMN ‘We zijn gehard, net als Job, die het korset nooit rampzalig vond’
Soms praat ik hardop tegen mezelf. Niet tegen mijn spiegelbeeld, maar tegen de Annemarie van lang geleden. ‘Kom op zeg’, hoor ik mezelf nu zeggen. Ik voel dat ik geërgerd mijn hoofd schud. Ik heb een columnbundel uit 2007 in mijn handen omdat ik wil opzoeken hoe lang Job al een korset draagt. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Suus schreef me dat Daan in haar armen was ingeslapen. Wat kun je nog meer doen als moeder?
‘Abu Dhabi’. Zo noemde ik eens een column over Suus en haar zoontje Daan. Het was in 2008, nadat Suus me via de mail haar verhaal had verteld. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Nog gekker wordt het als ik bedenk dat de 19-jarige begeleidster van Job mijn dochter had kunnen zijn
De nieuwe begeleidster die we voor Job hebben aangenomen, is 19. Job wordt zelf over een paar weken 16. Ik vind dat een gek idee.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Het werk is onmiskenbaar het lichaam van mijn zoon: de knik in de buik, de driehoek op de rug
-
PREMIUM
Ik snap dat je hierover met niemand moest praten, want dan hoorde je dat je rare dingen in je hoofd haalde
-
PREMIUM
Een gewiekste ondernemer huurt drie bussen en brengt de feestgangers naar een feestzaal in Leeuwarden
-
PREMIUM
Wéér missen we Erica Terpstra met de folkloristische uitstraling
-
Misschien wel het enige wat zeker is: dat elke zekerheid op elk moment in zijn tegendeel kan verkeren
