Job maakt het niets uit wat hij draagt, als ellenlange passessies hem maar bespaard blijven
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMPDe postbode bezorgt een pakje met drie nieuwe jongenstruien. Een voor een trek ik ze aan, loop ermee naar de spiegel, draai een rondje voor Rob. Mijn man vraagt of ik mijn armen wil strekken. Kijkt kritisch naar de manchetten en knikt.
Delen per e-mail
Inmiddels weten we precies was Job past. Een smalle trui met lange mouwen. Zijn armen zijn exact even lang als de mijne. Zit een trui bij mij wat krap in de schouders, dan sluit hij bij Job perfect aan.
Ik buig voorover om te testen of de stof goed mee rekt. Ons kind heeft een flinke bochel op zijn rug, die moet wel ruimte hebben. Aangezien ik van voren twee bulten heb, voel ik bovendien snel genoeg of de trui niet trekt.
Inmiddels weten we precies was Job past. Een smalle trui met lange mouwen
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Bob de Bouwer beleeft momenteel een revival in ons huis
Waarom duurt de kindertijd zo kort in een mensenleven? Het zijn maar een paar vluchtige jaren die, als je er middenin zit, een eeuwigheid lijken. Zo bepalend voor wat er daarna komt. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Ik heb geen enkele behoefte Job bloot te stellen aan het risico op kapotte ogen of geamputeerde vingers
In Rotterdam is de kogel door de kerk: geen gevaarlijk geknal meer met oud en nieuw. Mijn hart juicht. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Een aanval van misselijkheid duurt bij Job nooit lang. Bovendien hadden we al kaartjes
Gezellig, dachten we, een avondje naar het Chinese lichtjesfestival in Ouwehands Dierenpark. We waren de straat nog niet uit of Job begon te piepen. Het korset moest uit. ,,Kan niet”, zei ik. ,,Mama moet rijden.” -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP ‘Boomer’ staat bij ons niet voor een conservatieve ouwe zeur, maar voor een luie blauwe beer
Boomer is verkozen tot Van Dale Woord van het Jaar. In huize H. leidde dat tot applaus. Er is geen woord dat in 2019 vaker viel binnen de muren van ons aangepaste huis. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Nog gekker wordt het als ik bedenk dat de 19-jarige begeleidster van Job mijn dochter had kunnen zijn
De nieuwe begeleidster die we voor Job hebben aangenomen, is 19. Job wordt zelf over een paar weken 16. Ik vind dat een gek idee.
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Dankzij het kinderlijke brein van Job kunnen we nog altijd onbegrensd sinterklaas vieren
Bij de man die ik aanspreek met Sinterklaas, zou ik in het dagelijks leven nooit op schoot kruipen. Niet dat ik hem niet aardig vind, maar het zou erg ongepast zijn. In gedachten zie ik de foto’s al rondgaan op mijn werk. Ik hoor het gefluister bij de koffieautomaat en voel de ogen die me nastaren. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Ik wil niet dat ze doodgaat, dat is wat ik voel
Wat zeg je tegen iemand die gaat sterven? Ik krijg een berichtje via Messenger. De vrouw die ik een beetje ken, kondigt haar dood aan. Ze noemt een datum in december. Die dag maakt ze haar laatste herinneringen, die dag zal haar leven eindigen omdat de pijn ondraaglijk is geworden. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Meestal geef ik niet ongevraagd boeken weg over mijn zoon. Maar in dit geval was het nodig
De rolstoeltaxi rijdt voor. Terwijl het liftje met Job erop langzaam zakt, zegt de chauffeur dat hij iets moet opbiechten. Ik had hem toch een boek met columns over Job gegeven? Wel, hij had het in de koelkast gelegd. Ja kijk, hij dacht dat het een doosje Merci was.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Het vervult me met lichte zelfhaat dat ik nog steeds een beetje bedeesd ben in restaurants
-
PREMIUM
‘Risico op gerechtelijke dwaling is levensgroot’
-
PREMIUM
Ze vroeg: ‘Waarom had je dan toen geen oordopjes in?’
-
PREMIUM
Je moet als dier wel normaal blijven doen, anders heb je in deze tijden een groot probleem
-
PREMIUM
Ik krijg een heel pakje voetbalplaatjes, terwijl ik voor nog geen twee tientjes boodschappen heb gedaan
