Job maakt het niets uit wat hij draagt, als ellenlange passessies hem maar bespaard blijven
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMPDe postbode bezorgt een pakje met drie nieuwe jongenstruien. Een voor een trek ik ze aan, loop ermee naar de spiegel, draai een rondje voor Rob. Mijn man vraagt of ik mijn armen wil strekken. Kijkt kritisch naar de manchetten en knikt.
Delen per e-mail
Inmiddels weten we precies was Job past. Een smalle trui met lange mouwen. Zijn armen zijn exact even lang als de mijne. Zit een trui bij mij wat krap in de schouders, dan sluit hij bij Job perfect aan.
Ik buig voorover om te testen of de stof goed mee rekt. Ons kind heeft een flinke bochel op zijn rug, die moet wel ruimte hebben. Aangezien ik van voren twee bulten heb, voel ik bovendien snel genoeg of de trui niet trekt.
Inmiddels weten we precies was Job past. Een smalle trui met lange mouwen
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Als ik een hartaanval krijg, wie mist Job dan als eerste?
De nachtmerrie van elke ouder van een gehandicapt kind: je kind sterft omdat jij plotseling bent uitgeschakeld. Je valt van de trap en kan niet bij de telefoon. Je krijgt een auto-ongeluk en belandt in coma. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Familiebezoek achter tralies en op veilige afstand. Maar het is zo fijn ze te zien!
Mijn vader belt onverwacht. ,,Waar ben je?” ,,In de Telpost.” ,,Daar zijn wij ook.” Ik vlieg naar het raampje aan de achterkant. Op de dijk staat een wit busje met twee zwaaiende zeventigers. Mijn ouders! -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Voor een ‘kwetsbaar gezinslid’ zag Job er tamelijk onoverwinnelijk uit
Als Job kon stemmen, stemde hij op Mark Rutte. Hij ziet hem inmiddels als een favoriete oom die aankondigt dat we de komende tijd alleen maar leuke dingen gaan doen. -
PREMIUM
Ik ken geen vrediger verzet dan Jobs protestslaap
Job (16) ligt op het sofa-eiland, zijn hangplek in het hart van onze woonkamer. Een hocker (met speelgoed onderin) staat in de oksel van de hoekbank, waardoor een loungehoek van formaat ontstaat. -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Job is een van de vele gehandicapte kinderen die geen vrienden heeft, maar hij is nooit alleen
De beste vriend van mijn zoon is zijn pluchen konijn. Terwijl ik dit opschrijf, twijfel ik. Of is zijn vader zijn beste vriend?
-
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Ik lees het Twitterbericht, huiver en trek Job op de bank wat dichter tegen me aan
‘Mijn dochter (15) brak bij een epileptische aanval haar arm, en dat werd pas na vier dagen opgemerkt. Onvoldoende toezicht door te weinig personeel.’ -
Job heeft baat bij de quarantaine: hij eet beter en hij slaapt rustiger
Job (16) heeft nog nooit zo goed gegeten als tijdens onze noodgedwongen thuisisolatie. Elke avond gaat het bord leeg. Mijn zoon en ik vormen aan tafel tegenwoordig een soort dj-duo: ik zorg dat de plaat (het bord) blijft draaien, hij scratcht op de plek waar de elpee artistiek moet haperen. -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Sint is ziek, maar Job luistert de hele dag Jingle Bells
Sinterklaas is ziek. Waar ik me als kleuter toch wel zorgen zou hebben gemaakt bij zo’n tegenvaller, neemt Job het ter kennisgeving aan.