Ik moest meteen aan mijn moeder denken. Zij was er niet bij. Zij sjouwde op datzelfde moment met een stofzuiger door mijn huis in Nijmegen. Terwijl ik aan het werk was (op een echt kantoor), poetste zij mijn woning. Dat doet ze eens in de twee weken, op geheel vrijwillige basis overigens.

Mijn moeder had het heel leuk gevonden Máxima in haar eigen straat te ontmoeten. Ik voelde me vreselijk schuldig, vooral toen ik zag dat zij even later ook aan het typen was in de familie-app. Ik stelde me voor hoe ze de vrolijke foto’s op haar schermpje vergrootte, mijn wc-borstel nog in de hand. Ze typte dat ze helaas vandaag in Nijmegen was.