Nog twee weken kunnen we zwemmen in onwetendheid
ColumnOns huis is een pakhuis van koffers. Job slalomt er in zijn rolstoel tussendoor, roepend wat er allemaal mee moet.
,,De iPad!’’
,,De iPad!’’
,,De iPad!”
Delen per e-mail
Intussen pakken zijn ouders de essentiële dingen in. Reservebinnenband voor de rolstoel, plakset, fietspomp, 64 luiers, 66 flesjes drinkvoeding, 14 calciumtabletten, 11 slabbers, 2 zwembroeken, 1 staafmixer, 1 scheerapparaat. Voor het eerst in vijftien jaar noteer ik wat er in de koffers gaat. Scheelt een boel denkwerk de komende vakanties.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Nachtenlang lag ik wakker, ofwel van de pijn in mijn buik, ofwel van het gepieker. Wat had ik?
,,Hallo! Goed geslapen?” Ik vond het een uitstekende begroeting bij de opening van een fototentoonstelling over slapeloosheid. Nee, was mijn antwoord, ik had niet goed geslapen. Maar op deze plek was dat opwekkend nieuws: ik hoorde erbij. -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Konijn was op een ochtend bij mijn zoon in bed gehupt en had Duke verstoten als beste vriend
Nijdig steek ik de naald in de hals van Konijn. Zijn oren liggen slap langs zijn hoofd, de kop hangt scheef. Ik heb de grofste draad gepakt. Zal hem leren, denk ik bij mezelf. -
Job heeft baat bij de quarantaine: hij eet beter en hij slaapt rustiger
Job (16) heeft nog nooit zo goed gegeten als tijdens onze noodgedwongen thuisisolatie. Elke avond gaat het bord leeg. Mijn zoon en ik vormen aan tafel tegenwoordig een soort dj-duo: ik zorg dat de plaat (het bord) blijft draaien, hij scratcht op de plek waar de elpee artistiek moet haperen. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Ik heb zin om naar wildvreemde mensen te roepen: ‘Kijk, dat is mijn moeder!’
Hoe vaak heb ik hier al met mijn moeder gelopen? We struinen langs wel duizend rollen stof. Soms wijst zij iets aan, soms ik. Die oranje met luiaards? Te kinderachtig. Blauw met vissen? Beter voor een 16-jarige. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Voor veel families is last van gehandicapt kind nu niet te dragen
Hartverscheurend, die verhalen over gehandicapte kinderen die hun familie niet mogen zien. Mijn tijdlijn loopt vol met foto’s en video’s van zwaaiende ouders achter glas of een kus via een telefoonscherm.
-
COLUMN Annemarie omarmt corona; op die ene perfecte dag zonder snotneuzen en tests tenminste
Precies één dag was alles perfect. Vanuit de panoramasauna staarde ik over het meer. Ik zag meerkoeten zwemmen, de glinstering van de zon op het water. Job was naar school en ik gunde mezelf een vrije dag in dit megalomane wellness-oord. -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Vandaag is Job Elvis in zijn eigen pink Cadillac
-
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Job is een van de vele gehandicapte kinderen die geen vrienden heeft, maar hij is nooit alleen
De beste vriend van mijn zoon is zijn pluchen konijn. Terwijl ik dit opschrijf, twijfel ik. Of is zijn vader zijn beste vriend?
Meest gelezen
-
PREMIUM
Prins Charles kwam langs, hij streelde het vliegtuig en zag dat het goed was. Dat was een misverstand
-
PREMIUM
In het openbaar vertellen over mijn drie abortussen is een politieke daad
-
PREMIUM
Als een ware crash test mummy bewoog ik wild mijn lijf heen en weer boven de wc
-
PREMIUM
Giel Beelen schrijft een essay voor de Maand van de Spiritualiteit. Grappig
-
PREMIUM
Altijd irritant als mensen over een concept beginnen
