Nog twee weken kunnen we zwemmen in onwetendheid
ColumnOns huis is een pakhuis van koffers. Job slalomt er in zijn rolstoel tussendoor, roepend wat er allemaal mee moet.
,,De iPad!’’
,,De iPad!’’
,,De iPad!”
Delen per e-mail
Intussen pakken zijn ouders de essentiële dingen in. Reservebinnenband voor de rolstoel, plakset, fietspomp, 64 luiers, 66 flesjes drinkvoeding, 14 calciumtabletten, 11 slabbers, 2 zwembroeken, 1 staafmixer, 1 scheerapparaat. Voor het eerst in vijftien jaar noteer ik wat er in de koffers gaat. Scheelt een boel denkwerk de komende vakanties.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn annemarie haverkamp
Ik heb dit enorm gemist. De winkel. De boeken. De verrassing. De mensen. De inspiratie
Geroezemoes in een hoek van de zaak. ,,Loopt u maar even mee.’’ Iets verderop, bij de infobalie, een vriendelijk gesprek. ,,Ja, ik weet welke auteur u bedoelt, ik zoek haar even op in de computer.’’ -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Moeten we in ons quarantainehol afwachten tot er een vaccin is uitgevonden?
Onheilspellend woord: 1,5 metersamenleving. Die veiligheidsmarge die ons weer aan de slag moet helpen, biedt weinig ruimte voor Job. Hoe kan een verzorger hem straks een hap eten geven met de voorgeschreven afstand van een kleine canapé? (Zulke lange lepels bestaan niet.) -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Voor het eerst is Job de 40 kilo voorbij: het gaat goed met de 16-jarige
In de spreekkamer van de kinderarts juich ik. Heel even maar, Rob corrigeert me direct: ‘Sssst, corona. Je mag niet schreeuwen.’ De kinderarts is scherp: ‘Maar we mogen wel klappen.’ Met z’n drieën applaudisseren we voor Job. -
PREMIUMcolumn annemarie haverkamp
Job laat zich begrijpen door het omgekeerde te horen van wat hij zegt: hij zou een uitstekend politicus zijn
Elke avond hetzelfde ritueel. Ik rommel wat in huis, mijn hoofd zit nog vol met de dag. Tot Job vanaf de bank roept: ,,Mama, het is niet donker hier. Het is hartstikke licht.’’ -
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Bij Ismael werd een hersentumor verwijderd, maar nog steeds maakt hij films
Voor het interview konden we elkaar niet ontmoeten. In 2019 voelde dat nog vreemd. ‘Dan maar via WhatsApp-video’, opperde ik. Zoom of Teams waren nog niet geïntegreerd in ons dagelijks leven.
-
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Mongolië
Buiten is alles wit. Op de koude grond liggen geiten. Ik loop tegen de helling op om te hurken in een ondiepe greppel. Mijn plas doet de sneeuw smelten. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Toen Job een kleuter was, riep ik vol overtuiging dat hij op zijn 18de het huis uit zou gaan. Maar nu...
Opeens was de vraag ons gezin binnengedrongen: wanneer gaat Job (16) het huis uit? De vraag lag daar maar, in het centrum van ons zijn. We waren niet bij machte er een antwoord op te formuleren. Drie weken later is de vraag een steen in de rivier geworden. Wij zijn het water dat eromheen stroomt. -
PREMIUM
Transavia veranderde - om begrijpelijke redenen - de regels, alleen kunnen wij nu niet meer meedoen
Als u dit leest, hadden we al bijna in het vliegtuig naar Valencia moeten zitten. Net als de afgelopen jaren wachtte daar een ruim huurappartement, ideaal voor een gezin met rolstoeljongen. Zwembad voor de deur, uitzicht op zee.