PREMIUM
Ook al gaan we niet naar Spanje, voor Job is het de vakantie waar hij naar toe leefde
Column Annemarie HaverkampAnderhalf uur, geeft de routeplanner aan. Dat is niks! Zouden we naar Spanje gaan, dan duurde alleen de rolstoeltaxirit van huis naar vliegveld al zo lang. Daar moesten we dan minstens twee uur wachten, aansluitend vier uur hangen in een vliegtuig, opnieuw wachten op een aangepaste taxi en dan nog een uur zweten op de achterbank met de koffers op schoot.
Delen per e-mail
Job was intussen zo vervelend dat niemand nog zin had in vakantie (al deden we allemaal alsof). Nu is het negentig minuten rijden vanaf onze voordeur tot het vakantiehuis in Twente. Daarna hoeven we niets meer.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Ik sta weer met beide benen op de grond. Nooit opgeven. Dank je, Aisha
Maandagmiddag was ik op weg naar zee. Langs de A9 doemde plotseling Schiphol op. Boven de autobaan hing een vliegtuig. Ik moest oppassen niet van de weg te raken, zo graag wilde ik kijken naar die gespreide vleugels en de wielen die als de klauwen van een buizerd op me af kwamen. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Suus schreef me dat Daan in haar armen was ingeslapen. Wat kun je nog meer doen als moeder?
āAbu Dhabiā. Zo noemde ik eens een column over Suus en haar zoontje Daan. Het was in 2008, nadat Suus me via de mail haar verhaal had verteld. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Ik heb zin om naar wildvreemde mensen te roepen: āKijk, dat is mijn moeder!ā
Hoe vaak heb ik hier al met mijn moeder gelopen? We struinen langs wel duizend rollen stof. Soms wijst zij iets aan, soms ik. Die oranje met luiaards? Te kinderachtig. Blauw met vissen? Beter voor een 16-jarige. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
āBoomerā staat bij ons niet voor een conservatieve ouwe zeur, maar voor een luie blauwe beer
Boomer is verkozen tot Van Dale Woord van het Jaar. In huize H. leidde dat tot applaus. Er is geen woord dat in 2019 vaker viel binnen de muren van ons aangepaste huis. -
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Hoeveel persoonlijke momenten van trots, blijdschap en erkenning zijn dit jaar de nek omgedraaid
In mijn galajurk groet ik de genodigden. Een beetje nerveus lach ik naar alle vertrouwde gezichten van vrienden, collega's en familie. Als de muziek is uitgespeeld, beklim ik de kansel.
-
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Job maakt het niets uit wat hij draagt, als ellenlange passessies hem maar bespaard blijven
De postbode bezorgt een pakje met drie nieuwe jongenstruien. Een voor een trek ik ze aan, loop ermee naar de spiegel, draai een rondje voor Rob. Mijn man vraagt of ik mijn armen wil strekken. Kijkt kritisch naar de manchetten en knikt. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Wat te doen in de zomer als we niet naar het buitenland kunnen?
,,Mama, als alle mensen beter zijn, gaan we dan op vakantie?āā Even sta ik met de mond vol tanden. Job heeft kennelijk opgevangen dat onze trip naar Spanje op losse schroeven staat. Niet zo gek, want hij is continu thuis en volgt al onze gesprekken. -
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Welke sadist laat een kansloos kind geboren worden dat gedoemd is binnen afzienbare tijd te sterven?
Poolse vrouwen worden teruggeworpen in de tijd, en het vervult me met afgrijzen. Polen had al de strengste abortuswet van Europa. Alleen als vrouwen waren verkracht, ze een ernstig gehavend kind verwachtten of dreigden dood te gaan aan de zwangerschap, was er mededogen.
2 reacties
Chrisje
Joop