PREMIUM
Ook al gaan we niet naar Spanje, voor Job is het de vakantie waar hij naar toe leefde
Column Annemarie HaverkampAnderhalf uur, geeft de routeplanner aan. Dat is niks! Zouden we naar Spanje gaan, dan duurde alleen de rolstoeltaxirit van huis naar vliegveld al zo lang. Daar moesten we dan minstens twee uur wachten, aansluitend vier uur hangen in een vliegtuig, opnieuw wachten op een aangepaste taxi en dan nog een uur zweten op de achterbank met de koffers op schoot.
Delen per e-mail
Job was intussen zo vervelend dat niemand nog zin had in vakantie (al deden we allemaal alsof). Nu is het negentig minuten rijden vanaf onze voordeur tot het vakantiehuis in Twente. Daarna hoeven we niets meer.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
De Gelderlander gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement. Reacties van mensen die de nickname anonymous, anoniem of een variant daarop voeren, worden niet geplaatst.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Corona is het nieuwe zwaard van Damocles: de vraag is niet óf je wordt geraakt, maar wanneer
Mevrouw S. voelt zich voor het eerst in jaren geen buitenbeentje meer. Hoe dat komt? Door corona. Ik interview haar voor mijn krantenserie over mensen bij wie de dood al heeft aangeklopt en die elk moment de oversteek kunnen maken. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Familiebezoek achter tralies en op veilige afstand. Maar het is zo fijn ze te zien!
Mijn vader belt onverwacht. ,,Waar ben je?” ,,In de Telpost.” ,,Daar zijn wij ook.” Ik vlieg naar het raampje aan de achterkant. Op de dijk staat een wit busje met twee zwaaiende zeventigers. Mijn ouders! -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP ‘Boomer’ staat bij ons niet voor een conservatieve ouwe zeur, maar voor een luie blauwe beer
Boomer is verkozen tot Van Dale Woord van het Jaar. In huize H. leidde dat tot applaus. Er is geen woord dat in 2019 vaker viel binnen de muren van ons aangepaste huis. -
PREMIUM
Column Verdriet
Aan het plafond hingen dikke, heldere druppels. Langs het keukenkastje gleden ze traag naar beneden. Plok plok - op de laminaatvloer. Samen keken we naar de lekkage. Waarom nú? -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Hier in Twente komen we door corona niet verder dan ons eigen tuinmeubilair
Job drijft in een blauwe opblaasband in ons zwembad. ,,Mama, wanneer komen allemaal mensen?” Deze vraag stelt hij vaak. Hij vindt het gek dat we maar met z’n drieën in dit huis zijn, en in dit royale binnenzwembad dat erbij hoort.
-
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Jobs wensen werden gecompliceerd toen hij liet weten dat hij graag in een roze Cadillac werd vervoerd
-
PREMIUM
Column We zijn een klein dorpje geworden met Job als stamhoofd
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Voor veel families is last van gehandicapt kind nu niet te dragen
Hartverscheurend, die verhalen over gehandicapte kinderen die hun familie niet mogen zien. Mijn tijdlijn loopt vol met foto’s en video’s van zwaaiende ouders achter glas of een kus via een telefoonscherm.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Onze bamischijf, ons gefrituurde goud, bevochten in wereldoorlogen, wordt bedreigd!
-
PREMIUM
In Rusland gieten ze direct een druppel vloeibaar zenuwgas in je thee
-
PREMIUM
Hier werd de deur dichtgesmeten toen ik zei dat ik Kinderpostzegels kwam verkopen
-
PREMIUM
Ik begrijp Famke Louise: leven met onzekerheid is zwaar, we hebben een inspirerend persoon nodig
-
PREMIUM
De conducteur die ik gisteren trof, was geen conducteur maar meer een agent
