Rebels
ColumnOchtend. We zitten aan tafel. Hij in zijn aangepaste stoel, ik ernaast. Job grijpt naar boekjes die op tafel liggen en negeert de elektrische tandenborstel met tandpasta erop in mijn hand. Wil ik zijn tanden kunnen poetsen, dan moet hij zijn mond open doen. Zo doen we dat namelijk, maar nu kennelijk niet.
Delen per e-mail
Zelfs zijn hormonen trekken al jaren hun eigen plan
Meneer is recalcitrant. Ik neem zijn kin tussen twee vingers en draai zijn gezicht naar de tandenborstel. ,,Wat zijn we aan het doen? Kijk eens goed."
Job slaat theatraal twee handen voor zijn ogen en zegt: ,,Ik zie niks."
Pardon? Ik schiet in de lach.
De vraag 'of Job al pubert' krijg ik vaak. Irritant vaak, zelfs. Want Job is een buitenaards wezen vergeleken met leeftijdgenoten. Compleet afwijkend in zo'n beetje alles. Zelfs zijn hormonen trekken al jaren hun eigen plan. Hoezo zou hij dan, alleen maar omdat hij 14 is, plots volgens de kalender 'pubergedrag' gaan vertonen?
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Tomaten
Het jongetje laat zijn waterpistolen rusten langs zijn tengere lichaam als hij me vraagt of ik de tomatenplanten heb gezien. ,,Ja’', zeg ik. Samen staan we op het rivierstrandje bij de krib. Sinds het laagwater groeien hier nieuwe bloemen en planten, waaronder tomaten. Haastige flora in een tijdelijke tuin. -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Geweldig! Job in de oude rolstoel van de briljante Stephen Hawking
Als ik dan toch zo’n 18.000 euro neertel voor een rolstoel, wil ik ook twee voetensteunen in plaats van één voetensteun. En ik zou er niet mee akkoord gaan dat op de zwenk-wieltjes de banden ontbreken. Op de site van veilinghuis Christie’s bestudeer ik Stephen Hawkings rolstoel, die meer lijkt op een elektrische stoel uit een vergeten horrorfilm. Het genie verplaatste zich eind jaren 80 in dit karretje. -
PREMIUM
Column Nepeten
Tegenover elkaar zitten we aan tafel. Geen haast, stilte in de kamer. Job is uit logeren. Ik doe mijn best om niet per ongeluk op Robs bord te kijken. Hij zou me iets aandoen. Staren naar je eten is een onhebbelijkheid van onze zoon. Elke hap volgt hij, vanaf het moment dat je een stuk aardappel aan je vork prikt tot het verdwijnt in je mond. Dan observeert hij je kauwspieren. Als er nog maar drie happen op je bord liggen, vraagt hij: ,,Bijna klaar?’' -
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp We boeken die reis, nu kan het nog
In de auto naar huis denk ik terug aan het gesprek van zojuist. De vrouw die niet lang meer te leven heeft, vertelde me hoe ze andere dingen belangrijk was gaan vinden. Niet meer het journaal, wel de kinderen. Alleen nog de essentie, schrap het vluchtige. Met de dood in het vizier kijk je anders naar het leven. -
PREMIUM
Column Veters
Zelfs op de ouderavond kwam het ter sprake: wat doen we met Jobs schoenen? De begeleidsters thuis hadden ons er al meerdere keren op aangesproken en ook de taxichauffeur roerde zich. Die schoenen! ,,We werken eraan", loog ik.
-
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp Met de drempel tussen ons in praten we over wat er met zijn as gebeurt
De bel gaat. Voor de deur staat een man met een doos in zijn handen. ,,Mijn vrouw heeft me gevraagd of ik dit even wilde brengen.'' Vragend kijk ik hem aan. ,,Of zit ik hier niet goed?'' -
PREMIUM
column Een mooie dag met Job op de Waalbrug
Op mijn rug lag ik op het asfalt. Job stond precies op het midden van de Nijmeegse Waalbrug die voor een dag was afgesloten voor alle verkeer. Die foto moest ik hebben, van mijn zoon in zijn rolstoel op de middenstreep - speciaal hiervoor was ik naar de brug gefietst. -
PREMIUM
Column Onderweg hebben we zo veel handdoeken in de ring gegooid
We móesten zo veel. Job zat net op school en alles leek nog mogelijk, als we de kansen maar pakten. Misschien ging hij wel lezen, staan, fietsen, zwemmen.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Na The White Album leek veel meer later op komst dan voorheen
-
PREMIUM
't Plein: Ondergronds Nijmegen nog steeds een spannend mysterie
-
PREMIUM
De Rolls-Royce onder de ketels, maar hij stopt er om de haverklap mee
-
PREMIUM
‘Sinterklaas schopte een paar bossen chrysanten om zich heen’
-
PREMIUM
‘Sinterklaas was nog niet aan boord!’
