Sint is ziek, maar Job luistert de hele dag Jingle Bells
Column Annemarie HaverkampSinterklaas is ziek. Waar ik me als kleuter toch wel zorgen zou hebben gemaakt bij zo’n tegenvaller, neemt Job het ter kennisgeving aan.
Delen per e-mail
Sinds we weken geleden vertelden dat de kindervriend dit jaar wegens corona in Spanje moest blijven, heeft onze zoon het niet meer over hem gehad. Opmerkelijk, want andere jaren praatte hij over niets anders. Het heeft te maken met de geannuleerde stemmingmakerij van onze kant, vermoed ik.
Normaliter begon dat al vlak na de zomer. Sinterklaasliedjes zingen, oude foto’s bekijken, toeleven naar het journaal van Dieuwertje Blok. Job stond op met de Sint en ging ermee naar bed. We leefden toe naar het traditionele hoogtepunt: Sinterklaas bij ons thuis op de bank, hand in hand met Job.
Maar met corona in de buurt zou een live ontmoeting niet mogelijk zijn en we wilden Job behoeden voor die enorme teleurstelling. Rob en ik besloten de naam van S. in het bijzijn van onze gehandicapte zoon niet meer te noemen.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Ook al gaan we niet naar Spanje, voor Job is het de vakantie waar hij naar toe leefde
Anderhalf uur, geeft de routeplanner aan. Dat is niks! Zouden we naar Spanje gaan, dan duurde alleen de rolstoeltaxirit van huis naar vliegveld al zo lang. Daar moesten we dan minstens twee uur wachten, aansluitend vier uur hangen in een vliegtuig, opnieuw wachten op een aangepaste taxi en dan nog een uur zweten op de achterbank met de koffers op schoot. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Toen Job een kleuter was, riep ik vol overtuiging dat hij op zijn 18de het huis uit zou gaan. Maar nu...
Opeens was de vraag ons gezin binnengedrongen: wanneer gaat Job (16) het huis uit? De vraag lag daar maar, in het centrum van ons zijn. We waren niet bij machte er een antwoord op te formuleren. Drie weken later is de vraag een steen in de rivier geworden. Wij zijn het water dat eromheen stroomt. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Wat te doen in de zomer als we niet naar het buitenland kunnen?
,,Mama, als alle mensen beter zijn, gaan we dan op vakantie?’’ Even sta ik met de mond vol tanden. Job heeft kennelijk opgevangen dat onze trip naar Spanje op losse schroeven staat. Niet zo gek, want hij is continu thuis en volgt al onze gesprekken. -
PREMIUM
Transavia veranderde - om begrijpelijke redenen - de regels, alleen kunnen wij nu niet meer meedoen
Als u dit leest, hadden we al bijna in het vliegtuig naar Valencia moeten zitten. Net als de afgelopen jaren wachtte daar een ruim huurappartement, ideaal voor een gezin met rolstoeljongen. Zwembad voor de deur, uitzicht op zee. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Ik voelde me een verwarde vrouw maar wist dat ik het niet was
Op blote voeten rende ik over straat. Om mijn lijf wapperde een ochtendjas, achter me aan trok ik een groenbak. Drie vuilnismannen groepten samen om de stinkende vrachtwagen. Mag niet, dacht ik. Maximaal twee.
-
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Ik sta weer met beide benen op de grond. Nooit opgeven. Dank je, Aisha
Maandagmiddag was ik op weg naar zee. Langs de A9 doemde plotseling Schiphol op. Boven de autobaan hing een vliegtuig. Ik moest oppassen niet van de weg te raken, zo graag wilde ik kijken naar die gespreide vleugels en de wielen die als de klauwen van een buizerd op me af kwamen. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Meestal geef ik niet ongevraagd boeken weg over mijn zoon. Maar in dit geval was het nodig
De rolstoeltaxi rijdt voor. Terwijl het liftje met Job erop langzaam zakt, zegt de chauffeur dat hij iets moet opbiechten. Ik had hem toch een boek met columns over Job gegeven? Wel, hij had het in de koelkast gelegd. Ja kijk, hij dacht dat het een doosje Merci was. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Veel lezers wilden hun plek in de wachtrij afstaan om Job eerder te kunnen vaccineren
We kunnen onderhand een handeltje beginnen in coronavaccins. Zo veel mensen boden Job ‘hun’ prik aan de afgelopen week. Aanleiding was een column over onze gehandicapte zoon die volgens de overheidsregels niet in aanmerking komt voor een vaccinatie. Terwijl we er zo naar hadden uitgekeken.
Meest gelezen
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Een thuiscoach? Geef mij maar een kantoor van de bank met lelijke planten en meubilair uit een tijd die niemand heeft meegemaakt
-
PREMIUM
Als we later op deze tijd terugkijken, zal deze gang van zaken in het rijtje ‘onzinnigheden’ komen te staan
-
PREMIUM
Paar keer was er al op mijn schermpje verschenen dat de simkaart er niet in zat. Ik denk niet dagelijks aan de simkaart, maar snap dat die erin moet
-
PREMIUM
Hoe graag deze figuren ook redders willen zijn, in wezen zijn het ordinaire jagers op zoek naar prooi om te kunnen misbruiken
-
PREMIUM
‘Als er Ranja was gemaakt voor te veel mensen, was het allemaal minder’
0 reacties