PREMIUM
Suus schreef me dat Daan in haar armen was ingeslapen. Wat kun je nog meer doen als moeder?
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP‘Abu Dhabi’. Zo noemde ik eens een column over Suus en haar zoontje Daan. Het was in 2008, nadat Suus me via de mail haar verhaal had verteld.
Delen per e-mail
Over hoe ze op het punt stond te emigreren. Dat de school voor de kinderen in de Verenigde Arabische Emiraten al was uitgezocht. Dat ze ‘alleen nog even’ hoefde te bevallen van de jongste van de drie.
En dat baby Daan die toen geboren werd, ernstig gehandicapt was. Er bleek zoveel mis dat Abu Dhabi werd afgeblazen. Haar man bedankte voor zijn nieuwe baan. De droom was voorbij, ze kreeg er zorgen voor terug.
Dertien jaar zorgen voor een gehandicapt kind vraagt onmenselijk veel van ouders
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Job maakt het niets uit wat hij draagt, als ellenlange passessies hem maar bespaard blijven
De postbode bezorgt een pakje met drie nieuwe jongenstruien. Een voor een trek ik ze aan, loop ermee naar de spiegel, draai een rondje voor Rob. Mijn man vraagt of ik mijn armen wil strekken. Kijkt kritisch naar de manchetten en knikt. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Anton Wachterprijs? Stuur alle bloemen van de wereld naar Gregoire
In mijn gebarricadeerde coronahuis danste ik tussen de meubels door. Ik ontweek hier en daar een bos bloemen, maakte een koprol op de bank. Zo vierde ik dat mijn roman De achtste dag was onderscheiden met de tweejaarlijkse Anton Wachterprijs voor het beste prozadebuut. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
De gedachte dat Job straks ziek wordt en dan alle IC-bedden bezet zijn, is angstaanjagend
Job zit met zijn jas aan op ons balkon. Boekje tussen de handen, zon op zijn gezicht. Zo luchten we hem elke dag even. Job zit in volledige quarantaine, en wij ook. -
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Nu we de verjaardag van Job schrappen, moet ik ook die van mezelf overslaan
In dit soort deprimerende tijden ga ik graag op zoek naar de voordelen van het hebben van een gehandicapt kind. Dit is er weer eentje: mijn zoon kent zijn eigen geboortedatum niet. -
COLUMN
Annemarie omarmt corona; op die ene perfecte dag zonder snotneuzen en tests tenminste
Precies één dag was alles perfect. Vanuit de panoramasauna staarde ik over het meer. Ik zag meerkoeten zwemmen, de glinstering van de zon op het water. Job was naar school en ik gunde mezelf een vrije dag in dit megalomane wellness-oord.
-
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Als een ware crash test mummy bewoog ik wild mijn lijf heen en weer boven de wc
Ik tik deze column met twee verschillende laarzen aan. De linker is bruin en smal, rechts heeft paarse veters en een nepbontje aan de binnenkant. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Voor een ‘kwetsbaar gezinslid’ zag Job er tamelijk onoverwinnelijk uit
Als Job kon stemmen, stemde hij op Mark Rutte. Hij ziet hem inmiddels als een favoriete oom die aankondigt dat we de komende tijd alleen maar leuke dingen gaan doen. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Mijn zoon mag dan 16 zijn, stampen in een plas heeft hij nog nooit gedaan
Voor een kind dat niet kan lopen, hobbelt Job behoorlijk hard door de wijk. Ik moet mijn pas versnellen om bij te blijven. Hij weet waar hij heen wil en stopt midden in een plas. Na de plensbuien liggen er genoeg.