PREMIUM
Wat als het echt corona is? Is Job al besmet? Het worden 48 lange uren
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP‘Twee boterhammen met hagelslag graag.’ Tien minuten na het WhatsApp-bericht van mijn man zet ik het ontbijt voor de slaapkamerdeur. Ik roep dat hij maar smakelijk moet eten. Hij rochelt iets onverstaanbaars terug.
Delen per e-mail
Spannende tijden in huize H. Robs kersverse griep kán corona zijn. Met een risicogroep-kind in huis schakelen we meteen over op standje extra voorzichtig.
Vanuit zijn bed probeert Rob naarstig iemand van de GGD te pakken te krijgen. Komt hij als vader en verzorger van een gehandicapt kind in aanmerking voor een snelle test?
Grijpskerk ligt naast Gaarkeuken in de provincie Groningen op 202 kilometer afstand van ons huis. Op de fiets – Rob heeft geen rijbewijs – ben je elf uur onderweg
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn annemarie haverkamp
Ik zat helemaal niet op te letten en toen zwom zomaar een prachtige bever voorbij
De plotselinge zomer was zo dwingend dat ik er niet aan ontkwam mijn avond aan de waterkant door te brengen. In Millingen aan de Rijn ging ik zitten op het uiterste puntje van een krib met zicht op de splitsing tussen de Waal en het Pannerdensch Kanaal. Daar wachtte ik tot de koperen zon achter de bomen zou zakken. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
We zijn weer bij de zorgen van vóór de coronacrisis. Terug bij ons misvormde kind en zijn gezondheidsproblemen
Drie maanden lang was Job nauwelijks gehandicapt. In onze quarantainebubbel lag hij gewoon als 16-jarige zoon op de bank, in een huis dat volledig is aangepast. Maar we zijn nog geen twintig minuten buiten de deur of de rolstoel vormt alweer ‘een probleem’. -
PREMIUMCOLUMN
‘We zijn gehard, net als Job, die het korset nooit rampzalig vond’
Soms praat ik hardop tegen mezelf. Niet tegen mijn spiegelbeeld, maar tegen de Annemarie van lang geleden. ‘Kom op zeg’, hoor ik mezelf nu zeggen. Ik voel dat ik geërgerd mijn hoofd schud. Ik heb een columnbundel uit 2007 in mijn handen omdat ik wil opzoeken hoe lang Job al een korset draagt. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Corona is het nieuwe zwaard van Damocles: de vraag is niet óf je wordt geraakt, maar wanneer
Mevrouw S. voelt zich voor het eerst in jaren geen buitenbeentje meer. Hoe dat komt? Door corona. Ik interview haar voor mijn krantenserie over mensen bij wie de dood al heeft aangeklopt en die elk moment de oversteek kunnen maken. -
PREMIUM
Transavia veranderde - om begrijpelijke redenen - de regels, alleen kunnen wij nu niet meer meedoen
Als u dit leest, hadden we al bijna in het vliegtuig naar Valencia moeten zitten. Net als de afgelopen jaren wachtte daar een ruim huurappartement, ideaal voor een gezin met rolstoeljongen. Zwembad voor de deur, uitzicht op zee.
-
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Voor het eerst is Job de 40 kilo voorbij: het gaat goed met de 16-jarige
In de spreekkamer van de kinderarts juich ik. Heel even maar, Rob corrigeert me direct: ‘Sssst, corona. Je mag niet schreeuwen.’ De kinderarts is scherp: ‘Maar we mogen wel klappen.’ Met z’n drieën applaudisseren we voor Job. -
PREMIUMColumn Annemarie Haverkamp
Welke sadist laat een kansloos kind geboren worden dat gedoemd is binnen afzienbare tijd te sterven?
Poolse vrouwen worden teruggeworpen in de tijd, en het vervult me met afgrijzen. Polen had al de strengste abortuswet van Europa. Alleen als vrouwen waren verkracht, ze een ernstig gehavend kind verwachtten of dreigden dood te gaan aan de zwangerschap, was er mededogen. -
PREMIUMCOLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP
Familiebezoek achter tralies en op veilige afstand. Maar het is zo fijn ze te zien!
Mijn vader belt onverwacht. ,,Waar ben je?” ,,In de Telpost.” ,,Daar zijn wij ook.” Ik vlieg naar het raampje aan de achterkant. Op de dijk staat een wit busje met twee zwaaiende zeventigers. Mijn ouders!
Meest gelezen
-
PREMIUM
Moeten we alle boeren het land uit jagen? Duitsland annexeren? Overijssel bezetten?
-
PREMIUM
Bij opgekroptheid hoef ik alleen maar naar een doos te kijken en me voor te stellen dat ik daar tegenaan sta te schoppen
-
PREMIUM
Even leek het of Hugo De Jonge zou gaan zingen: We zijn er bijna, maar nog niet helemaal
-
PREMIUM
Het einde van de mannelijke blik
-
PREMIUM
‘Jobs rolstoel schrikt straatverkopers af’
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Moeten we alle boeren het land uit jagen? Duitsland annexeren? Overijssel bezetten?
-
PREMIUM
Bij opgekroptheid hoef ik alleen maar naar een doos te kijken en me voor te stellen dat ik daar tegenaan sta te schoppen
-
PREMIUM
‘Jobs rolstoel schrikt straatverkopers af’
-
PREMIUM
Het einde van de mannelijke blik
-
PREMIUM
Even leek het of Hugo De Jonge zou gaan zingen: We zijn er bijna, maar nog niet helemaal