Bruiloftsfeesten van Syriërs zijn in de afgelopen twintig jaar een soort festivals geworden. Het is niet langer een feest van liefde met mooie huwelijksrituelen, maar een bindend protocol dat jonge mensen enorm op kosten jaagt. 

Het verschil tussen de enorme Syrische feesten en de bescheiden Nederlandse bruiloften zag ik toen ik aanwezig was op een bruiloft van een Nederlands vrouw met een Turkse vader. Ze wilde de bruiloft op z'n Turks vieren, én op z'n Nederlands.

Bij de Nederlands versie werd ik emotioneel over hoe eenvoudig een bruiloft kan zijn. Het was ergens in een heel kleine dorpje tussen de appelbomen. Er was een dj en wat hapjes. Alleen de mensen die hen dierbaar waren, waren op het feest. Mensen namen kleine cadeautjes mee of gaven een kaartje.