Een familielid van mij is behept met gezond verstand. Hij torst het als een zware last met zich mee

Een familielid van mij is behept met gezond verstand. Hij torst het als een zware last met zich mee. ,,Waarom sta ik hier voor rood licht te wachten, terwijl er níémand rijdt”, zegt hij vaak. 

Hij moet de aandrang onderdrukken ter plekke uit te stappen om bij het grijze kastje, even verderop, de stoplichten op het Nijmeegse plein opnieuw in te regelen. (Een bezigheid waar ik mijzelf met enige tegenzin aan zou moeten zetten.)

Als ik mij in mensen met gezond verstand verplaats, begrijp ik het ook wel. Ze zijn zelf rijkelijk bedeeld met gezond verstand. Terwijl ze in de wereld om hen heen een chronisch gebrek ontwaren. Wat wel lastig is: op een gegeven moment raken ze bevangen door het idee overal verstand van te hebben. Ik denk dat dat komt omdat ze te weinig tegenspraak krijgen. 

Mensen in de directe omgeving zijn dat gezonde verstand op een gegeven moment wel beu en zeggen snel: ‘Ja, dat klopt’. Om er vanaf te wezen. Dat terwijl het gezonde verstand, om gezond te blijven, tegenspraak nodig heeft.