Om een nieuwe bezetting te voorkomen moest ik voor de zekerheid een voetbalshirt met mijn eigen naam gaan dragen

Een volwassen man die op een doordeweekse dag in een voetbalshirt rondloopt met zijn eigen naam achterop, daar kun je wat van vinden. Zelf zou ik het nooit doen. Alleen al omdat een bepaald type vrouw – lees: mooi en intelligent – afgestoten wordt door een voetbalshirt, helemaal als je die nogal kinderlijk met je eigen achternaam hebt laten bedrukken.

Het tafereel bij het kanon maakte me nieuwsgierig. Inmiddels begaf me ik op hetzelfde plantsoen als de heren. Terwijl de fotoshoot zich voortzette deed ik alsof ik me in een informatiebord verdiepte. De tekst ging over een bebrilde meneer die een dappere rol bij de Slag om Arnhem had gespeeld. Ik las het wel, maar niet aandachtig.

Het duurde even voordat ik een link legde tussen de naam op het shirt en de naam die op het informatiebord stond. Jacobus Groenewoud, naar wie dit plantsoen vernoemd was. Een Nederlander in Britse dienst, gesneuveld tijdens operatie Market Garden.

Jacobus Groenewoud. J. Groenewoud. Er ging een lampje branden. Ik sprak de man, die geen Vitesse- maar een Airborne-shirt droeg, aan. ,,Dat is geen toeval, die naam op uw shirt”, startte ik het gesprek.

,,Nee. Jacobus Groenewoud is een held van me, ik heb veel over hem gelezen”, verklaarde de man, die me in de veertig leek. ,,Zijn oorlogsgraf in Oosterbeek heb ik geadopteerd. Ik verzorg de steen en plaats regelmatig bloemen.” Rugnummer 27 stond voor Groenewouds leeftijd toen hij op 19 september 1944 in het harnas stierf.

Groenewoud was niet de enige held die de man adoreerde. ,,Ik heb ook een Airborne-shirtje met L. Martin achterop”, vervolgde hij. ,,Larry Martin, een Britse veteraan die helaas vorig jaar gestorven is.”

De man, die zich van jongs af aan al had verdiept in de operatie Market Garden, begon te glunderen. ,,Een fantastische vent, Larry Martin. Daar heb ik rondom de jaarlijkse herdenkingen heel wat potjes bier mee gedronken. Je kon geweldig met hem lachen. Hij zei: goed dat je nog vrijgezel bent, jongen.”

Larry Martin scheen vrouwen met de Duitse bezetters te vergelijken. ,,Maar dan vond hij vrouwen erger.”

Terwijl de fotoshoot werd hervat, peinsde ik nog even over die laatste opmerking. Ik was onbezet, en dat was volgens wijlen Larry Martin dus een stuk beter dan bezet. Om een nieuwe bezetting te voorkomen kon ik voor de zekerheid het best een voetbalshirt met mijn eigen achternaam gaan dragen.