De aanleiding voor het boek was een gesprek dat de schrijfsters een paar maanden na de dood van de vader van Weijzen hadden. Ze realiseerden zich in dat gesprek dat er weinig verhalen zijn gepubliceerd van ouderen die hun partner zijn verloren, terwijl dat toch jaarlijks rond de veertigduizend 70-plussers overkomt. Dus besloten ze die verhalen te verzamelen en te bundelen. `

Voor de interviews reisden ze het hele land door. Weijzen: ,,Alle mensen die we spraken, vonden het fijn om hun verhaal vertellen. Ze waren heel openhartig. En elk verhaal is indrukwekkend.”