,,Mijn dochtertje Luana werd bijna vijf maanden geleden geboren. Ik had zwangerschapsvergiftiging en heb geluk dat ze nog leeft. De zwangerschap was niet gepland. Mijn toenmalige vriend ging er ook vreemd mee om. Hij kwam nog wel mee naar de twintigwekenecho, maar daarna verdween hij uit mijn leven. Ik ben best wel depressief geweest. Ik wist niet wat voor toekomst ik kon verwachten voor mijn kleine of voor mezelf. Vooral nu, in een wereld waarin alles onzeker is. Vanwege die coronapandemie. Als je vriend het dan ook nog een keer laat afweten, sta je er opeens helemaal alleen voor.”