Clarien haakte een hoedje van laatste vlas uit de Flevopolder: ‘Doet me denken aan mijn eerste liefde’

Wat is het verhaal achter het hoedje?
,,Mijn schoonvader was vlasser in de jaren zeventig. We woonden in de Flevopolder. Ik herinner me dat het altijd heel spannend was hoe het met de oogst zou zijn. Het hoefde maar te hard te stormen of te veel te regenen en dan was zo’n hele vlasoogst helemaal mislukt. Die kwetsbaarheid is, naast de opkomst van katoen, een van de redenen geweest dat hij op een gegeven ogenblik moest stoppen met zijn beroep. Die velden verdwenen gewoon. Van een van de laatste bosjes vlas heeft hij mij wat gegeven. Daar heb ik een draad van gesponnen. Uiteindelijk heb ik er een hoedje van gehaakt. Het hoedje heb ik nog steeds.”

Welke herinnering komt naar boven bij dit item?
,,Die pure liefde die begon toen ik 17 jaar was. Het hele prille. De blijheid van die eerste liefde en de eerste verliefdheid. Ik denk dan ook aan dat gezin waarin ik zo ontzettend liefdevol werd opgenomen. Het is meer een stuk van mijn jeugd die heel dierbaar is. Ik denk dat als je zo’n eerste liefde hebt, in een gezin waar je zo liefdevol wordt opgevangen, dat dat een herinnering voor het leven is.”

Op welke momenten draagt u het?
,,Vooral als ik model sta. Dan draag ik hem graag want mensen vinden het een leuk hoedje om te schilderen. Hij is heel licht. Je kunt hem gemakkelijk meenemen en er telkens een ander bloemetje op doen.” 

Gaat u ooit een nieuw hoedje maken?
,,Ik denk het niet. Ik denk wel dat ik hem zou repareren op een opvallende manier. Misschien met zijde. En met een andere kleur. Zodat je kan zien dat het een geschiedenis heeft. Dus dat het een reparatie is. Dat vind ik altijd wel leuk.”

Stel dat u hem verliest. Wat zou dat met u doen?
,,Dat zou ik heel erg vinden. Echt heel erg. Ik zou alle wegen teruglopen die ik die dag heb afgelegd in de hoop dat dat hoedje nog ergens is. Als het niet gevonden wordt, zou ik hopen dat het bij iemand kwam die er gewoon blij mee is.”