Coronarijders. Zo noem ik ze, mensen die het thuis niet langer uithouden

Diegenen die er het slechtst aan toe zijn, blijven hangen op de centrumring. Willemstunnel, Weerdjesstraat, de singels. Rondje na rondje als wielrenners op een wielerbaan. 

Ik kijk bij ze naar binnen, als ik oversteek. Die uitgewrongen gezichten! Arme zielen, denk ik dan. Murw gebeukt door het online vergaderen. Teams. Zoom. Skype. Wat dat allemaal met je hersenen doet! Houd vol, wil ik hun vanaf het zebrapad toeschreeuwen.

Al ben ik er zelf ook niet al te best aan toe. De intelligente lockdown kruipt ook mij onder de huid. Mijn vrouw zag het en zei: we gaan een ritje maken. We konden de kinderen moeilijk alleen laten. Ze moesten wel mee.