‘Dit is de laatste keer pappa’, zei het jongetje voor de vijftiende keer tegen zijn vader

In de bibliotheek las ik in een hoekje een boek dat ik misschien wilde lenen. Het lezen lukte niet. Een jongetje gleed steeds gillend van de glijbaan, van de tweede naar de eerste verdieping. 

Ik overwoog over het gegil te zeggen: ,,Het is hier geen speeltuin!” Maar waarom stond die glijbaan dan hier? Bovendien wilde ik me niet als zo’n oude lul gedragen die een kind zijn plezier misgunt. 

Onderaan de glijbaan stond een jonge vader, zijn stem klonk als die van Jesse Klaver. Omdat Klaver nul interesse in de boeken toonde, vermoedde ik dat ze speciaal voor de glijbaan naar Rozet waren gekomen. Af en toe zei Klaver: ,,SSSTTT!” tegen zijn gillende zoontje. Het sorteerde nul effect.