Door haar werk krijgt de Colombiaanse Aracelly (38) grip op haar leven: ‘Filmen is voor mij een continue reality check’

Een wit plafond met een hoekje trillend licht. Een pulserend geluid klinkt en een stem zegt in cadans woorden in het Spaans | zwart beeld, ‘nada’ | een document kort in beeld, voorbij glijdende witlichtstrepen | ‘tiempo’ … ‘silencio’. Een video-installatie van Aracelly Scheper (38) is fragmentarisch, roept vragen op, maar creëert ook verstilling en verwarring. En maakt nieuwsgierig naar de maker.

Natasja Essers 24-09-21, 14:00

,,Van de eerste drie maanden van mijn leven is niets overgeleverd; geen foto’s, geen gedeelde herinneringen. Er is alleen een standaard document, waarin staat dat mijn biologische moeder in Colombia mij afstaat aan mevrouw en meneer Scheper in Vaassen in Nederland. Ik heb het altijd gek gevonden, bevreemdend. Ik voelde mij als kind op en top Nederlandse, en zo leerde mijn vader het mij ook. Anderen zagen alleen mijn buitenkant. Omstanders bléven mij maar vragen: waar kom je nou écht vandaan?”