Het Rijnhert van Hans Jungerius kijkt uit over IJsseloord II. ‘Op het immense zwarte edelhert ontdek ik een hartje doorstoken met een pijl.’ © Marc Pluim

Een torenvalk cirkelt om de bult. Ik maak mij op voor een spektakelstuk

Column OnderlangsHet rondje om Arnhem voert mij over de Pleij. Naast mij stopt een scooterrijder. De bestuurder heeft een gladgeschoren hoofd. Hij vraagt of ik een lift wil. Dat wil ik wel.

Martijn Brugman 09-08-20, 07:45

Te voet langs de Pleij lopen is nu eenmaal geen pretje. ,,Je bent geen wandelaar”, zegt hij als ik achterop zit en we langs de voormalige waterzuivering van de Akzo-fabriek sjezen.

Verliefd kantoorpersoneel. Dat moet haast wel.

Hij kan het aan mijn schoenen zien. (Bij gebrek aan beter loop ik de wandeltocht langs de gemeentegrens van Arnhem op mijn nette schoenen.) Terwijl ik mij vasthoud aan de drager achter mij bekijk ik de getatoeëerde roos in de nek van de bestuurder. Hij bezit een groot hart, stel ik vast.

Bij de Westervoortsedijk stap ik af en loop naar IJsseloord II. Er heerst alleen bedrijvigheid bij de productiebedrijven. Rondom de kantoren is het stil. In de hoek bij de A12 klim ik de bult op waar bovenop het zwarte hert staat. Ik zie de torenspits van de Martinuskerk en het OHRA-gebouw, en wat verder weg het Reichswald en de schoorsteen van de energiecentrale in Nijmegen.

Een torenvalk cirkelt om de bult heen en blijft stil hangen in de lucht. Biddend voor een veldmuisje. Ik maak mij op voor een spektakelstuk, maar een scheervlucht met opengesperde klauwen blijft uit.

Op het immense zwarte edelhert ontdek ik een hartje doorstoken met een pijl, geflankeerd door de letters C. en B. Het hartje is met Tipp-Ex aangebracht. Verliefd kantoorpersoneel. Dat moet haast wel.

Beneden loop ik langs het Grand Café, gehuisvest in een van de kantoren. Druk is het er niet. Corona en de vakantieperiode eisen hun tol. Op het terras staat een gipsen beeld van een Victoriaanse juffrouw. Ze staart somber voor zich uit.

Wachtend op borrelend kantoorpersoneel. En op C. en B. die samen komen lunchen.

.balk{background-color:#D10A10;border:none;color:#fff;text-align:center;text-decoration:none;display:inline-block;font:700 18px Arial;width:100%;padding:6px 0;} Martijn BrugmanMartijn Brugman is columnist bij De Gelderlander. In zijn wekelijkse column 'Onderlangs' verhaalt hij over het reilen en zeilen in en rond Arnhem.
Klik voor eerdere columns.