‘Gelders Bloed Orkest’ had maar één opdracht: pak de Arnhemse straat terug van het tuig

Het is ver na sluitingstijd. Uit de kroeg in het Arnhemse Spijkerkwartier klinkt nachtelijk gebral. De buurt kan wéér eens niet slapen. Hoofdagent Uilke Bouma moet lang op de bel drukken, voordat een luikje in de cafédeur opengaat. ,,Wat mot je?” Een hem bekende pooierbaas kijkt hem smalend aan. ,,Lawaai? Ga toch weg man.” Het luikje klapt dicht. Beteuterd druipt agent Bouma af.

Arnhem, eind jaren 60. De onderwereld is de baas in de Gelderse hoofdstad. Prostitutiebazen in het Spijkerkwartier maken een lange neus tegen de politie. Ze runnen illegale cafés. Met geweld wordt bestaande horeca overgenomen. Wie niet meewerkt heeft de ramen eruit liggen, of krijgt een blaffer onder zijn neus.

Ondermijning zou dit nu heten.

Intussen dijt de Arnhemse rosse buurt almaar verder uit. In pand na pand verschijnen dames van lichte zeden achter de ramen. Terwijl zij op hun rug geld verdienen, nemen hun bazen het er van. Als die niet op de Korenmarkt rondhangen, scheuren ze in grote Amerikaanse bakken door de stad. Tanken gebeurt zonder te betalen. Onder en boven de wet levend, wanen de pooiers zich onaantastbaar.

De politie reageert zwak, angstig. De straatterreur en wetteloosheid in Arnhem wekken zorgen in Den Haag. Burgemeester Hans Roelen, de Gelderse commissaris der Koningin Molly Geertsema en hoofdcommissaris Hopman worden eind 1969 bij de minister ontboden.