Een takje rozemarijn in een Pellegrino-flesje, witgesausde bakstenen muren, jazzy muziek en meubeltjes van de kringloop. Rivus in Arnhem is zonder opsmuk en dat is uiterst charmant als de rest klopt. En dat doet het absoluut.

Lucas heet de jonge man achter de bar en tevens open keuken. Hij begroet ons alsof we hier al vaker waren en laat ons een tafel uitzoeken. We zitten vlak naast het krijtbord dat dienst doet als menukaart.

Goed gekozen plek, grapt onze gastheer, want hier hebben we geen leesbril nodig om te lezen wat er te vandaag te eten is.  We kunnen niet te hard op de tafel leunen, waarschuwt de gastheer ook nog, want dan gaat het mis. Dat hadden we inmiddels ondervonden.