't Hart is geboren met Spina Bifida, een open rug, en zit in in rolstoel. Toen ze in haar huidige aangepaste woning ging wonen, kwam ze in aanraking met het APCG. ,,Een medewerker kwam langs om te vertellen over hun werk. Ik was toen gestopt met mijn vrijwilligerswerk bij de manege, waar ik ook lang zelf heb gereden, en op zoek naar iets nieuws.’’

Ook vertelt 't Hart over haar leven met een beperking. ,,Ik vertel bijvoorbeeld dat mijn vriend muzikant was, en met zijn band de hele wereld rond heeft gereisd. En daarna zeg ik: hij zit dus ook in een rolstoel.’’

Uiteraard is er ook ruimte voor interactie. ,,Kinderen mogen echt álles vragen. Dan komen bijvoorbeeld ook zaken voorbij als:  word je wel eens gepest, en hoe voelt dat dan? Dat maakt indruk.’’ 

Soms bezoekt 't Hart ook middelbare scholen. Daar gaat ze vooral het gesprek aan, bijvoorbeeld over wat het betekent om als rolstoelgebruiker naar de Korenmarkt te gaan. ,,Voor mij is dat niet alleen een fysieke drempel, maar ook een mentale. Er zijn eigenaren die zeggen: ik wil liever geen rolstoelen in mijn zaak.’’

Het is niet het enige waarmee 't Hart wordt geconfronteerd. ,,Soms denken mensen dat je verstandelijk niet helemaal in orde bent, omdat je in een rolstoel zit. Ik was een keer met een vriendin bij de slager. Die vroeg aan haar: 'Mag ze een plakje worst?'’’ 

't Hart laat zich er niet door uit het veld slaan. ,,Via die voorlichtingen probeer ik mensen wat meer begrip bij mensen te kweken: mensen in een rolstoel zijn niet eng en horen er gewoon bij.’’