Merijntje ontdekte pas op haar 38ste dat ze autisme had: ‘Veel kwartjes vielen toen’

Merijntje Betzema was op de basisschool onbevangener dan leeftijdsgenoten. Ze voelde zich een vreemde eend in de bijt. Eigenwijs was ze ook. ,,Ik bemoeide me echt met alles in de klas. En mijn rechtvaardigheidsgevoel was heel sterk. Voor wie werd gekleineerd of gepest, nam ik het op. Dat had voor mijzelf een averechts effect. Ik werd nog minder geaccepteerd. Ik werd zelf gepest.’’ Maar huilen als ze er verdriet om had? Dat kon ze niet.

Later, op de middelbare school, werd Betzema ‘ontzettend moe van alles’. ,,Maar rond mijn 15de was er ook het moment dat het me eindelijk lukte erbij te horen. Dat deed ik door gebruik te maken van iets waar veel vrouwen goed in zijn: observeren. Ik analyseerde hoe andere mensen dingen deden. Dat schreef ik allemaal op en daar leerde ik van.’’

Door te schrijven probeert ze nu anderen met autisme te helpen. ,,Het gaat te ver om te zeggen dat Zee van ruimte, leven met autisme een handboek is, het is een bundeling ervaringsverhalen. Ik wil taboes rond autisme ermee doorbreken. Ik beschrijf waar ik doorheen ben gegaan. En bij elk verhaal zit een sleuteltje hoe je een bepaalde fase kan aanpakken.’’