De moderne auto heeft minimaal tien antennes, maar je ziet ze niet of nauwelijks

De antenne op de auto kent een rijke geschiedenis. Toen vooral in de tweede helft van de vorige eeuw de autoradio populair werd, kon je nog heel simpel aan auto's zien dat ze die aan boord hadden: een lange metalen stengel getuigde daarvan. Later werd die telescopisch: je kon hem inschuiven, en bij dure auto's gebeurde dat zelfs automatisch, dankzij een elektromotortje. 

Eind vorige eeuw kwam er een andere antenne bij: die van de ingebouwde autotelefoon of zogenoemde carkit, waarmee de eerste mobiele telefoons aan de auto gekoppeld konden worden.  Daarna bleken beide antennes ineens geïntegreerd in de zogenaamde haaienvin-antenne, die nu nog veel auto's siert. Vaak is daarin tegenwoordig ook de antenne van de satllietnavigatie (gps) geïntegreerd, alhoewel ook die in de beginjaren van de navigatiesystemen nog hun eigen antenne hadden (soms een soort van knoop op het dak).

Maar de juist de laatste jaren lijkt het alsof auto's helemaal geen antenne meer hebben. Bij enkele merken zie je draden in het autoglas: de vervanger van een antenne op het dak.  Maar soms is zelfs aan de ruiten niks bijzonders  te zien. En dan te bedenken dat het aantal antennes in een auto juist groter is dan ooit. Ze zijn tegenwoordig echter verscholen op tal van plekken en daarom zijn er zelfs auto's die helemaal geen antennes meer vertonen.

Allereerst zijn er de antennes om de radiostations op AM, FM en DAB+ te ontvangen. Verder heeft de mobiele telefoon- en internetverbinding (4G en binnenkort 5G) een antenne nodig. Die telefoonantennes zijn niet alleen om een gesprek te voeren, maar ook om internetfuncties mogelijk te maken (bijvoorbeeld actuele verkeersinformatie of kaart-updates binnen te halen) of automatisch hulpdiensten via 112 te alarmeren bij een ongeval (e-Call). Ook worden ze steeds vaker ingezet om een wifi-hotspot te realiseren, zodat alle inzittenden onderweg tegelijkertijd snel kunnen internetten.  Verder vindt er steeds meer datacommunicatie plaats vanuit de auto. Autofabrikanten weten steeds meer over wat de bestuurder met zijn auto doet en hoe de auto zich technisch gedraagt.

Andere antennes zijn er voor de navigatie (gps-plaatsbepaling) of voor Bluetooth in de auto: waardoor je je smartphone simpel kan koppelen aan de microfoon en luidsprekers van de auto, die ook nog eens je adresboek downloadt. Maar er zijn ook antennes nodig om contact te houden met de radiografische contactsleutel.

De auto brengt voor antennes een extra uitdaging met zich mee: hij rijdt en is dus voortdurend in beweging. Ook de steeds veranderende positie maakt het lastig. Daarom zijn in een auto vaak meerdere antennes nodig voor dezelfde functie, om te voorkomen dat het antennesignaal gestoord wordt of zelfs helemaal wegvalt. De auto kiest voortdurend de antenne die op dat moment de beste ontvangst garandeert (een zogenoemd diversity-systeem).

De nieuwe Seat Leon bijvoorbeeld, heeft al 16 antennes. Nog steeds is het dak de beste plek hiervoor, vindt Seat, want hoe hoger een antenne wordt geplaatst, des te meer kans op een goede ontvangst. In de Leon zitten de antennes voor gps, 4G, wifi en afstandsbediening van de verwarming in een haaienvinantenne op het dak. Al zijn antennes in auto’s tegenwoordig ook steeds meer te vinden in de achterruit of achterste zijruiten, soms zelfs in de voorruit en ook in het dashboard, de bumpers of de portiergrepen.

Met de komst van de zelfrijdende auto zal het aantal antennes nog verder toenemen. Niet alleen om optimaal contact te houden met ander verkeer, verkeersregelinstallaties en verkeerscentrales, maar ook om de inzittenden van de auto te verwennen met razendsnel internet of het online kijken van films en tv in hoge resolutie.