Stroomstoot voor de Nissan Leaf

Toen de eerste Nissan Leaf in 2011 op de Nederlandse markt kwam, was hij de eerste in zijn soort. De accutechniek stond nog in de kinderschoenen en de elektrische gezinsauto reed op een acculading niet veel verder dan honderd kilometer. In acht jaar tijd is veel veranderd. Bijna elk automerk verkoopt een elektrisch model, of heeft verregaande plannen om dat te gaan doen. Een actieradius van 300 tot 450 kilometer is de norm. Nissan verkoopt sinds 2018 de tweede generatie Leaf en nu wordt daar de Leaf e+ aan toegevoegd.

De Leaf e+ is ongeveer 7000 euro duurder dan de gewone Leaf. Het prijsverschil zit ’m voor een groot deel in het potige accupakket van 62 kWh. De Leaf uit 2018 heeft 40 kWh. Hierdoor groeit de actieradius van 270 naar 385 kilometer. Dat lijkt een heleboel, zeker in vergelijking met acht jaar geleden. Maar de Hyundai Kona Electric en de Kia e-Niro komen allebei 450 kilometer ver op een acculading. En ze zijn stuk voor stuk iets goedkoper dan de Nissan Leaf e+ (vanaf 45.850 euro). Overigens hoef je voor volledig elektrische auto’s nog steeds geen wegenbelasting te betalen. 

De Leaf e+ is niet de ideale auto voor lange mensen. Je kunt het stuur niet naar je toe trekken en de stoelen staan nogal hoog in de auto. Doordat je zo hoog zit, belemmert de binnenspiegel af en toe het zicht naar voren. Jij moet je aanpassen aan de ergonomie van de auto, in plaats van andersom. Ondanks deze ergonomische uitdagingen, rijdt de Leaf e+ lekker comfortabel. In de stille cabine hoor je hooguit wat windgeruis. De rolgeluiden van de banden worden weggefilterd. In de stad beschermt het zacht geveerde onderstel de inzittenden tegen tramrails, drempels en asfaltscheuren. De besturing is voorspelbaar. Het resultaat is een relaxte rijervaring waarbij je steevast één elleboog op de armsteun laat rusten en de auto stilletjes en zonder uitlaatgas zijn werk doet: dit is een ideale gezinswagen.

Hoe past de nieuwe, krachtiger elektromotor met 217 pk in dit gezinsvriendelijke plaatje? Hij bezorgt de Leaf e+ een nul-tot-honderd sprint in 7 seconden (40 kWh: 8 seconden) en een topsnelheid van 157 km/h (40 kWh: 144 km/h). Dat de verschillen niet zo groot zijn, komt ongetwijfeld door het zwaardere autopakket. De Leaf e+ weegt circa 150 kilo meer dan de gewone Leaf. In de lange bochten die de Nederlandse snelwegen met elkaar verbinden, voel je wel dat die extra kilo’s opzij willen naar de buitenbocht. Zodra je weer rechtuit gaat, keert de stabiele wegligging terug.

Een bijkomend voordeel van de nieuwe motor is zijn efficiëntie. Hij verbruikt ongeveer 10 procent minder stroom. Dat brengt ons bij het grootste pluspunt van de Leaf e+: zijn bereik van 385 kilometer. Daarmee is het makkelijk om lange ritten te rijden. Je snelheid is bepalend voor de actieradius. Een toeristische rit langs de kustlijn houdt het accupakket wel 400 kilometer vol. De rit terug naar huis over de snelweg kost aanzienlijk meer stroom: 250 kilometer tot leeg.

Toch is de 62 kWh-Leaf geen rasechte langeafstandsauto. Het accupakket is nog steeds luchtgekoeld en dus drijft herhaaldelijk snelladen de temperatuur in het pakket zo ver op, dat de software de laadsnelheid afknijpt. Bij de Leaf e+ is het geforceerd terugschroeven van de laadsnelheid extra frustrerend, want hij kan overweg met speciale snelladers tot 100 kW. De 40 kWh-Leaf laadt per uur maximaal 50 kW.

Aan die speciale snellader moet dan wel de juiste stekker zitten (Nissan beruikt de Chademo-connector) en die kans is klein. Laadpaalboeren Fastned en Ionity gebruiken voor hun speciale snelladers de concurrerende CCS-connector. Zo’n aansluiting hebben de Kona Electric en e-Niro wél. Waar moet je de Leaf e+ dan opladen? Thuis aan de wallbox, bij de laadpaal in de straat (6,6 kW), en vooralsnog bij de gewone snellader met 50 kW (die hebben wel de Chademo-plug). Nissan Nederland belooft dat er binnenkort 100 kW-snelladers met Chademo-stekker komen.

Alle Nissans Leaf hebben nu een 8-inch navigatiescherm met TomTom en een achteruitrijcamera. Software-updates worden, net als bij Tesla’s, ‘over the air’ gedownload (lees: via draadloos internet) en de Leaf ondersteunt zowel Apple CarPlay als Android Auto. Die smartphonekoppeling komt als geroepen, want de menu’s van het Nissan-systeem ogen gedateerd. Door het beeld van je telefoon op het grote scherm te toveren, kun je dat mooi omzeilen.

Zou je voor dit geld toch niet liever een Tesla Model 3 kopen? Tijdens onze testrit met de Leaf e+ komt die vraag bovendrijven. Het verschil in prijs is maar 2000 euro. Tesla heeft een prachtig netwerk van snelladers opgebouwd en anders dan de Leaf, rijdt de Model 3 heel dynamisch. Maar wij snappen ook dat niet iedereen zo’n nerdy Tesla met griezelig groot beeldscherm ambieert.

De Leaf heeft al het vertrouwde van een normale auto. Dat vergroot zijn kansen op de leasemarkt, want veel bedrijven willen niet bij klanten voorrijden in een poenerige Tesla. Dan zien ze de matige ergonomie en het luchtgekoelde accupakket van de Leaf door de vingers. En anders dan bij de Kona Electric en e-Niro, zijn de levertijden niet belachelijk lang. Als je de Leaf e+ nu bestelt, wordt de auto waarschijnlijk in december geleverd.