Dochter Isa van 15 kreeg een boete, terwijl ze op en picknickbankje zat. Bij vader Marcel komt twee weken later de stoom nog uit de oren. ,,Te triest voor woorden zoals ze met die kinderen omspringen. Zo zonder school zitten die kinderen de hele dagen thuis. Isa heeft eindexamen. Alles is anders en gek dit jaar. Die donderdag wil ze er even uit, een eindje wandelen. Doe maar, zeg ik. Wat kunnen die kinderen anders?” Onderweg komt Isa twee vriendinnetjes tegen. Ze gaan zitten aan een picknickbankje vlakbij ons huis. Dan stopt er een boa. Pap, appt ze, ik moet mijn ID laten zien. Heb ik niet bij me.’ 

,,Ik stuurde een fotootje, maar dacht: ‘ik ga toch even zelf kijken.’ Zie ik ze zitten: twee meiden op een hoek, de derde er tegenover. Er zit dik twee meter tussen. Ik heb het later zelf opgemeten. Zaten ze zo?, vraag ik die boa. Ja, zegt hij. Dat is toch ruim anderhalve meter uit elkaar? ,,Heb ik allemaal niks mee te maken. We zijn klaar met waarschuwen. Ze krijgen alle drie een bekeuring.’’

,,Toen ben ik best wel uit mijn plaat gegaan. Zo van: Ik hoop dat je vannacht er goed van kan slapen. Wij zijn thuis er heel streng op geweest. Als ze met zijn zessen tegen elkander op die bank hangen, had die man mij niet gehoord. Isa was helemaal overstuur. Ze snapte er ook niks van. Ik heb de politie gebeld: de agent vond het vreemd. Maar ja, dit was dan weer de gemeente. Ook gebeld. Ik wacht nu nog op antwoord.’’

,,De boete is nog niet binnen. Maar ik ga deze aanvechten. Als ik dan een verhaal lees in De Gelderlander over die wethouder in Grave, die een groot barbecuefeest geeft, dan schieten mij de tranen in de ogen. Die man is nota bene wethouder van gezondheid en welzijn. Nou, sorry hoor. Deze meiden deden niks fout. Ze hadden een compliment moeten krijgen.”