Het is een gekke bijna-afsluiting van de coronatijd

Ik hoop dat u dit weekeinde het restaurant binnenkomt, het museum of gewoon de kroeg. Historisch dagje vandaag, want de QR-code gaat in. Het is een gekke bijna-afsluiting van de coronatijd. Twee jaar lang heeft het kabinet geprobeerd ons aan te spreken op de eigen verantwoordelijkheid. Wij konden het beter dan andere landen. We moesten een intelligente lockdown hebben. En nu hebben we een keiharde QR-code. Maar ik ga d’r verder geen opinie over hebben. Zoals met zoveel dingen in het leven moet je ze maar gewoon accepteren. Den Haag heeft genoeg aan zichzelf inmiddels. 

Ik hoef gelukkig dit weekeinde de proef nog niet op de som te nemen: hoe ik vaar zonder QR-code, met alleen mijn gele boekje. Ik ben namelijk even weg. Niet uit teleurstelling of boosheid. Maar gewoon omdat het kan. Ik ben donderdagmiddag naar Duitsland gereden. De grens is open, Duitsland vindt ons veilig en omdat we nog steeds een beetje in corona zitten mag ik thuiswerken; en daar is ook (een beetje) thuis.

Lekker ritje, een uurtje of vijf met mezelf alleen. De radio op, een cd’tje van Bob Dylan en daarna ook één van Charles Aznavour. Ik ben geen chanson-kenner, maar erfde ooit een aantal obscure cd’s, waaronder zijn grootste hits. Daarop mijn absolute favoriet: Happy Anniversary. Draai ik zo 5 keer achter elkaar. Hij zingt ’t in het Engels, met een heerlijk Frans accent. Zoek ’t maar even op. U gaat genieten. Een echt bar-liedje is ’t. Man wacht op zijn vrouw voor een uitje voor hun twintigjarig huwelijksfeest. ‘A special night, to remember.’ Hij wacht en wacht, want zij heeft tijd nodig om zich aan te kleden, ‘I pour another drink.’ Enfin, er is spanning, het komt tot een ontlading en uiteindelijk is er dat wat het huwelijk de moeite waard maakt: twee geliefden die elkaar in de ogen kijken en glimlachen. ‘Happy Anniversary.’ En dan lacht Aznavour, met de alwetende lach van de lang getrouwde man. ‘Happy Anniversary, hahaha.’ Terwijl zijn gegrinnik wegstierf, kwam ik ons Duitse dorp binnenrijden. De zon scheen nog net over de kim van de heuvels. In mijn kofferbak: een kilo stoofvlees, aardappelen, uien en rode kool. Ruim genoeg voor een paar dagen rust & stoofpot met rode wijn. Dat heb je soms ook nodig.

Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl