Huisschilder Sjonny W. is lang niet de enige die het op prostituees heeft voorzien

Eerder dit jaar bleek dat een 58-jarige man uit Schiedam verdacht wordt van de moord op twee en mogelijk zelfs vijf prostituees in de jaren 80 en 90. Verslaafde vrouwen die als beesten werden behandeld en uiteindelijk ook als beesten werden afgeslacht. Hij koos zijn slachtoffers doelbewust, volgens forensisch psycholoog Ernst Ameling. ,,Het is niet toevallig dat deze prostituees zijn prooi werden. De vrouwen die destijds tippelden waren verslaafd, gemarginaliseerd. Vaak werkten ze 's nachts omdat ze er niet meer uitzagen door het drugsgebruik. Uitgemergelde jonge vrouwen die niet zo snel werden gemist. De pakkans was klein”, vertelde de deskundige eerder.

Ameling heeft in zijn carrière meerdere moordenaars van prostituees onderzocht. ,,We waren in het Pieter Baan Centrum echt wel wat gewend, maar bij moordenaars van prostituees werden we soms weer stil. Gruwelijke verhalen. Ik herinner me twee vrienden, keurige jongens, die een tippelaarster van de straat hadden geplukt en met haar rondreden, vastgebonden en gekneveld op de achterbank, tot ze een geschikte executieplaats vonden. Ze werd verkracht en verzwaard in een slootje gegooid, waar ze is verdronken. 'Prostituees, daar mag je alles mee doen', was hun verhaal. Ze waren verbaasd dat wij daar erg van schrokken.''

Seriemoordenaars in Nederland zijn zeldzaam. De bekendste is seriemoordenaar Willem van E. uit Groningen. Het Beest van Harkstede droomde als puber al van het verkrachten en vermoorden van vrouwen. In 1971 doodt hij een meisje van 15 jaar. Twee jaar later steekt hij een 44-jarige verpleegster dood. Hij wordt in 1975 veroordeeld tot achttien jaar cel en tbs. Van E. trouwt in een tbs-kliniek. Hij lijkt hersteld en komt in 1990 op vrije voeten. Daarna vermoordt hij tussen 1993 en 1997 drie prostituees.

,,Ik ben een jager. Ik weet hoe ik moet doden'', zei hij tegen Sytze van der Zee, die een boek over E. schreef. Van der Zee concludeerde na dertig gesprekken met de seriemoordenaar: ,,Hij is een gewetenloze psychopaat die geen berouw heeft. Een marmot heeft meer gevoel dan deze man.''

Voor de moorden die hij pleegde gebruikte Van Zon een loden pijp, een nieuwe voor iedere volgende moord. Hij doodde er Jan 'Oom Cupido' Donse mee, een 80-jarige winkelier in feestartikelen in Utrecht. Daarna de 47-jarige melkboer Reijer de Bruijn in Heeswijk. 

Mis ging het bij zijn aanval op Dora Woortmeijer, een vroegere vriendin van Ouwe Nol. Zij werd voor dood achtergelaten, maar overleefde de klap met de loden pijp. Zij bracht de politie op het spoor van de dader.

Van Zon werd gearresteerd en in 1970 veroordeeld tot levenslang. Hij trouwde in 1974 desondanks met zijn therapeute, maar scheidde later van haar. In 1986 kwam hij vervroegd vrij. Later werd hij verdacht van enkele pogingen tot doodslag, maar bewezen werden die nooit. Hij overleed in 1998 in Delfzijl aan de gevolgen van een drankverslaving.

Filmmaker Paul Verhoeven speelde met het plan een film te maken over de Utrechtse seriemoordenaar, maar omdat het verhaal zo gruwelijk was zagen hij en een scenarist ervan af. De gruweldaden van Hans van Zon werden zelfs hem te veel. Verhoeven werd 'kotsmisselijk' van de details.