Nee, ze wilden liever niet op vakantie. Ook niet een paar daagjes weg, hadden ze alle drie los van elkaar gezegd. Gewoon lekker thuisblijven was véél leuker. Alle Lego eindelijk weer eens in elkaar zetten. Een puzzel van duizend stukjes maken. Herfstcakejes bakken en paddenstoelen zoeken. O ja, pyjamadag, dat ook.

Zelf zat ik al avonden aan een stuk door pagina’s vol vakantiehuisjes te scrollen, behalve dan die van patjepeeër Peter Gilles. Want wie wil in vredesnaam op een van zijn Oostappen Vakantieparken nog 100 euro voor een nacht aftikken na alle verhalen over beschimmelde caravans, zwembaden vol haren en aangekoekte wc’s?

Om ons heen worden koffers gepakt voor een weekendje strand, een stedentrip of een weekje naar de zon, want die heeft het hier van de zomer immers lelijk af laten weten. ,,Ik snak naar vitamine D”, zei een vriendin terwijl ze toch echt twee weken in Zuid-Frankrijk is geweest. ,,Ik ben kapot van al dat thuiswerken. Ik móet er effe uit”, hoorde ik een moeder op het schoolplein vertellen. ,,Nu kan het ook nog, straks niet meer!”, riep een andere, normaal gesproken ook al niet bepaald het meest optimistische type, maar gezien de nieuwste coronacijfers heeft ze misschien wel gelijk.