Het was zo krom als een hoepel. Terwijl Amerikanen al maanden ongestoord naar Europa konden reizen, mocht Piet Steens de Verenigde Staten niet in. Zelfs niet om zijn enige zoon op te zoeken. De dispensatie waar hij als ouder een beroep op deed, liet liefst vier maanden op zich wachten. ,,Je kan wel vloeken en tieren, maar dat heeft geen zin”, zegt Steens (80) thuis in Berkel-Enschot. ,,Je moet er toch niet aan denken dat er wat ernstigs aan de hand was geweest? Dan waren we misschien wel te laat. Wie weet hoeveel families dat is overkomen.”