OM eist taakstraf voor pesters kazerne Schaarsbergen

Voor het OM staat vast dat ze zich schuldig hebben gemaakt aan ontgroeningsrituelen. Zo zou er over een slachtoffer zijn geplast onder de douche en kregen twee van hen de billen van een collega in hun gezicht gedrukt, iets wat  ‘drie man tillen’ wordt genoemd. Ook is een slachtoffer volgens het OM stelselmatig mishandeld door hem te ‘duwen, porren en prikken’ en is hij bedreigd. Hij kreeg volgens het OM onder meer een pistool op zijn hoofd gericht in de wapenkamer.

Volgens het OM hebben de vijf militairen zich ‘onwaardig’ gedragen. ,,Er was een volledig gebrek aan discipline. In mijn ogen was dit een geheel ontspoorde eenheid’’, zegt de officier van justitie.

De verdachten hadden bovendien een voorbeeldfunctie, zeker als korporaal en sergeant. Hierbij passen eigenlijk alleen onvoorwaardelijke celstraffen. Maar omdat er veel media-aandacht is geweest en de zaak ook in de politiek tot ophef heeft geleid eist het OM nu vooral taakstraffen die uiteenlopen van 40 uur tot 240 uur.

De verdachten hebben tijdens de zitting altijd ontkend dat er sprake is van misstanden binnen de mortiergroep. Maar volgens de officier van justitie is het maar de vraag wat sommige verdachten verstaan onder misstanden. Zo gaven sommigen tijden hun verhoor aan dat er op de kazerne wel werd geswaffeld. En dat er plasincidenten waren, zoals over elkaar heen plassen tijdens het douchen. Dat noemden ze kwajongensstreken. ,,Het gaat hier niet om een stelletje padvinders die een weekend gaan buitenspelen, maar om militairen die onder soms moeilijke omstandigheden moeten vechten.’’

Voor het OM staat vast dat er ontgroeningsrituelen waren bij de mortiergroep. Meerdere militairen hebben in hun verhoren toegegeven dat dit gebeurde binnen de eenheid, zoals het zogenoemde drie man tillen. Of dat sommigen een stuk brandend stuk wc-papier tussen de billen moesten houden. Dat zou verbroederen, verklaarden de militairen. Maar individuele vernedering versterkt juist niet de verbroedering. Ontgroeningen zouden zoveel mogelijk uitgebannen moeten worden omdat ze de sociale veiligheid juist ondermijnen, vooral bij nieuwe militairen, bleek al eerder uit een onderzoek naar de misstanden op de kazerne.

Slachtoffers hebben uit pure angst geen aangifte gedaan. Er was angst voor schaamte en vergelding. Maar ook trots. Omdat ze zich niet weg wilden laten pesten, maar zich groot wilden houden.

Volgens de advocaten van de verdachten moeten hun cliënten worden vrijgesproken. De verklaringen van de aangevers lijken op elkaar afgestemd. Bovendien wordt er steeds wisselend verklaard over wie nu precies wat heeft gedaan. Met name de verklaring van de hoofdaangever rammelt, zo stellen de raadslieden. Ook is niet altijd duidelijk wanneer de aantijgingen zijn gebeurd. Dat is met name relevant bij het drie man tillen omdat de dagvaarding zo laat is verstuurd dat dit mogelijk is verjaard. Eén raadsman vroeg zich tijdens de zitting hardop af of er mogelijk andere redenen waren om deze vijf militairen te beschuldigen. Toen de zaak in de publiciteit kwam, bleek dat twee van hen zo’n 200.000 euro schadevergoeding hadden gekregen. ,,Was geld misschien het ware motief?’’