Op het perron van Boxmeer vertelt hij: ,,Doordeweeks reis ik elke dag op en neer naar de universiteit. In de meeste gevallen moet ik staan. Zelfs in de trein van half tien, kwart voor tien is het nog hartstikke druk. Door vertraging of uitgevallen treinen mis je een college of een deel van een toets. Ik kan toch niet altijd mijn vader bellen om me weg te brengen? De terugweg is ook weer stampvol.’’