Inzamelingsactie rond eerste Britse ‘struikelsteen’ voor Nederlands Holocaust-slachtoffer Ada (24)

De struikelsteen voor Ada van Dantzig moet de eerste zogenoemde Stolperstein worden voor Holocaust-slachtoffers in het Verenigd Koninkrijk, meldt initiatiefneemster Morwenna Blewett op de fondsenwervingssite. Ze hoopt 2000 pond bij elkaar te krijgen (zo'n 2300 euro). ,,Het ingezamelde geld zal worden gebruikt om het Westminster Council te betalen dat meer dan 1000 pond in rekening brengt voor de vergunning en het toezicht op het leggen van de steen”, aldus Blewett.

De rest van het geld is volgens haar nodig voor de reis- en verblijfkosten van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig, die de steen zal leveren en plaatsen. ,,Meer geld is nodig om een ​​nieuwe steen te plaatsen als de originele steen beschadigd is. Een eventueel overschot wordt gedoneerd aan de Wiener Holocaust Library in Londen.’’

Joodse Anna Rosa ‘Ada’ van Dantzig werkte als schilderijenhersteller voor de National Gallery in Londen toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Haar ouders, broers en zussen probeerden via Frankrijk naar Zwitserland te vluchten. Nadat ze het contact met elkaar hadden verloren, werd Ada zo wanhopig dat ze op zoek ging naar haar familie. Dit ondanks smeekbeden van haar vrienden en collega’s om het gevaar niet op te zoeken en in Londen te blijven.

De Nederlandse reisde naar Frankrijk en vond enkele familieleden terug, maar werd samen met hen gearresteerd. Ze belandden in doorgangskamp Drancy ten noorden van Parijs en werden op 11 februari 1943 gedeporteerd naar Auschwitz, waar ze op 14 februari 1943 werden vermoord.

Ada's zus Jenny was al eerder afgevoerd naar Auschwitz en werd op 1 februari 1943 vermoord. Haar broer Paul onderging op 30 april 1943 hetzelfde lot. Jongste broer Hugo wist als enige naar Zwitserland te ontsnappen, aldus het verhaal op de fondsenwervingssite. 

Beeldend kunstenaar Gunter Demnig lanceerde zijn Stolpersteine-project in 1996 in Berlijn. Hij herdenkt Holocaust-slachtoffers met de plaatsing van keien voorzien van een messing herdenkingsplaatje in de stoep voor hun laatste adres. Daarmee brengt hij ze in figuurlijke zin terug en wil hij tegelijkertijd voorkomen dat ze worden vergeten. De gedachte erachter is dat mensen bij wijze van spreken struikelen over de herdenkingsstenen en dan de informatie over de gedeporteerde bewoners lezen.   

Inmiddels legde hij struikelstenen op minstens 1200 plaatsen op het vasteland van Europa en zelfs in Rusland.