‘Laterr!’ riep Suzanne en fietste het noodlot tegemoet, op haar sterfbed werd ze 17 jaar: ‘Geen enkele straf brengt haar terug’

Onder een blauwe lucht, waarin grote witte wolken drijven, steekt de rivierpont donderdag 29 juli 2020 de Lek over. Midden op het dek prijkt een witte kist. Daarin ligt Suzanne, 17 jaar. Vader Stefan staat rechts, links moeder Connie.

Achter hen jongste dochter Alicia. De wind trekt tijdens de oversteek aan hun zwarte kleding. Dit is de zwaarste tocht van hun leven.

‘Spes Salutis’ - ‘Hoop op redding’ - heet de veerpont. Hoe wrang. Als op de Beusichemse oever de slagbomen omhoog gaan, duwen Connie, Stefan en Alicia de baar omhoog het talud op. Naar de klaarstaande koets.

Handen omklemmen de gouden grepen. Voorzichtig, de krans met prachtige witte lelies en rode rozen mag er niet afvallen, schuiven ze langzaam de kist achterop. De koetsier met de hoge hoed klakt met zijn tong.

Vierhonderd meter verderop houdt de rouwstoet halt. Hier in de bocht van de smalle dijkweg gebeurde het. Hier klapte de grijze bestelbus op Suzanne. Wind ruist door de hoge populieren. De gedachten in de zwarte Mercedes gaan onherroepelijk terug naar die inktzwarte zaterdag, die ogenschijnlijk zo normaal verliep.

Luister hieronder naar de familie in de podcast die we maakten, of via iTunes of Spotify.