-
PREMIUM
We moeten de namen van slachtoffers blijven noemen
Nynke de Jong schrijft drie keer per week over wat haar bezighoudt. -
PREMIUM
column Rare dingen waarover we wat te lang moeten nadenken
In mijn vriendenkring is een vriendin die altijd te laat komt. Is soms lastig, maar we zijn eraan gewend. Als ze een paar keer wél op tijd komt, zijn we bezorgd. We vragen haar of alles goed met haar gaat. Dan zegt ze wat we in onze vriendenkring allemaal zeggen als ons gevraagd of alles goed gaat: ,,Alles is veel, maar het meeste wel.” Dat is vaak het beste antwoord, maar wij vinden het dan toch net iets té onduidelijk. -
PREMIUM
column Den Haag kaapt de Statenverkiezingen, maar het is terecht
Avond aan avond staan ze in zaaltjes te debatteren. Ze hebben het over woningbouw, over de Gelderse energieplannen of over de vraag of de wolf met de staart tussen de benen de grens met Duitsland moet worden overgejaagd. In hun vrije weekend trekken ze met folders door de Gelderse dorpen en steden. Sommigen hebben vrij genomen van hun werk om wekenlang campagne te kunnen voeren. -
PREMIUM
COLUMN THOMAS VERBOGT Zitcheck
Veel van wat ik digitaal doe, raak ik kwijt, Wachtwoorden, post en andere berichten, foto’s. Ligt aan mij, aan mijn concentratie, ik voel verzet wat ik niet kan verklaren. -
PREMIUM
Column Eenmaal gezaaid is het nat houden en afwachten
Wie zaait, zal oogsten. Het klinkt als een mooie belofte. Maar zaaien is moeilijk. Het begint met doseren van die priegeldingen. Piepklein zijn de zaden van sla, bijna niet vast te pakken met je vingers, laat staan met tuinhandschoenen aan. En die moeten dan 20 tot 30 centimeter van elkaar af in de grond.
-
PREMIUM
Column Annemarie Haverkamp We hadden meer moeten doen dan alleen bladeren door het aanbod van Intertoys
Intertoys is failliet en dat vind ik heel erg. Niet dat ik er ooit een stap over de drempel heb gezet, maar Jobs kast staat vol met speelgoedboeken. Het zijn die catalogi die ruim voor sinterklaas door je brievenbus vallen. Job bladert er het hele jaar in. -
PREMIUM
COLUMN REMCO KOCK Lambal wil een tientje
Gisteravond was ik home alone. In onderbroek danste ik door de woonkamer. Ik had te veel drank op, energydrank. Dankzij de vloeibare ADHD verkeerde ik in een heerlijke roes toen de deurbel ging. Het was tien uur. Door het raam keek ik naar beneden, een mij onbekende jongeman zwaaide naar boven. Ik trok een spijkerbroek aan, holde de trap af. -
PREMIUM
column ‘Ik heb niets tegen huilen, maar wel tegen huilende mensen op televisie’
Goed dat er wat wordt gezegd over televisieprogramma’s waarin hulpbehoevende mensen hun hart uitstorten. Zijn er te veel. En ze zijn te intens.
-
PREMIUM
Column Thomas Verbogt ‘Ik ben vaag jaloers op uitvinders’
In de stripverhalen die ik als kind las, ook in de film die ik zag, waren uitvinders mannen die eruitzagen alsof ze licht krankzinnig waren. Verkeerd dichtgeknoopte witte jas, veel te grote bril, haar dat alle kanten op spatte en een zieke lach. -
PREMIUM
Anwar burgert in Hoe kunnen de mensen hier nou niet naar het paradijs gaan?
Moslims gaan naar de hemel. Niet-moslims gaan niet naar het paradijs. Zo heb ik het altijd geleerd. Vond ik prima, want ik kende in Syrië toch geen ongelovige mensen. Het was makkelijk om te geloven dat ‘de rest’ niet met ons mee zou gaan naar het paradijs. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt ‘Hé, je gips is eraf’ en Thomas lijkt het te missen
Vrijdag ging het gips van mijn hand en onderarm eraf. Had er bijna drie maanden gezeten. Gecompliceerde breuk die ik helaas geen sportblessure mocht noemen, hoewel ik die wel in de sportschool had opgelopen. Té domme gang van zaken. Maar ja, wel een kleine drie maanden gips. -
PREMIUM
Column Jo Wijnen Vasten ‘Je doet gewoon wat minder op alle fronten’
Er zijn mensen die weer vasten. Je hoeft er niet kerks en zelfs niet gelovig voor te zijn. Je doet het gewoon minder op zowat alle fronten. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt ‘Ik weet dat vasten nog steeds bestaat, maar ik denk er eerlijk gezegd bijna nooit aan’
Gisteren in de namiddag komt er bezoek en ik zet een fles wijn op tafel en glazen. Het bezoek schudt echter het hoofd: ,,Nee, we drinken veertig dagen niet.” Ik ben verbaasd, het bezoek weet er normaal wel raad mee en vindt het gelukkig niet raar de gang van zaken toe te lichten: ,,Vorige week woensdag begon de vastentijd en we besloten dat we gewoon maar eens mee moesten doen.”
-
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Tongzoenen is goed voor je immuunsysteem: ‘Mag ik tien seconden van je tijd’
Op een uithoek van mijn bureau ligt een stapeltje krantenknipsels, allemaal stukken en stukjes waarvan ik denk: die ik moet ik nóg een keer lezen. Dat gebeurt zelden. Als dat stapeltje een erg rommelige uitstraling heeft, gooi ik het weg, en dan ben ik licht opgelucht, want dan hoef ik het allemaal niet meer te lezen. -
PREMIUM
column Nee, dan Marianne Thieme. Die vertelt gewoon niets
Nynke de Jong schrijft drie keer per week over wat haar bezighoudt. -
PREMIUM
column Misstanden op Haga Lyceum laten vooral systeemfout zien
Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt. -
PREMIUM
column Toerist, kom toch naar ons!
Het is nooit een vrolijk gezicht om mensen opgewekt naar de afgrond te zien lopen. Je zou ze willen toeschreeuwen: doe het niet! Maar je weet dat het blaffen tegen de maan is.
-
PREMIUM
column Thomas Verbogt Ineens waren er paar windstoten zo autoritair dat ik afstapte
Soms is het net alsof tegenwind van alle kanten komt. Doet zich vooral voor als je op de fiets zit. Je denkt: dadelijk fiets ik tenminste met de wind in de rug. Maar als het dan zover is (‘dadelijk’), blijkt de wind van richting te zijn veranderd. Ik denk daar altijd bij: speciaal voor mij. -
PREMIUM
Column Egbert
In mijn hoofd zit een leegte. Het gat heeft het silhouet van een volwassen man. Egbert, de hoofdpersoon uit mijn aanstaande roman, bivakkeerde daar de afgelopen jaren. Ik gaf hem te eten en te drinken, liet hem werken en liefhebben. Ik bood onderdak aan zijn gepieker, waardoor het soms filerijden werd in mijn bovenkamer. -
PREMIUM
Column Ellen willens Bloemen uit kenia
Leuk, een bosje bloemen op tafel. De natuur in huis, zeg maar. Enig idee waar deze anjers vandaan komen, vraag ik de eigenaar van de bloemenkraam op de markt. Gewoon, van de veiling, antwoordt hij. Natuurlijk. En die kleine witte rozen in die plastic regenjasjes? Ook van Aalsmeer, dat snap ik inmiddels. Maar waar ze daarvoor waren? Waar de zon schijnt, antwoordt de verkoper. Rond de evenaar dus.
-
PREMIUM
column We moeten vandaag aan heldinnen denken
Dat we vandaag op deze Internationale Vrouwendag aan heldinnen moeten denken, weet ik pas een paar dagen. Niet alleen aan hen denken natuurlijk, maar je natuurlijk ook afvragen waarom je ze heldinnen vindt. Wanneer is iemand een held of heldin? -
PREMIUM
column Thomas Verbogt Van sommige mensen denk ik het nu weleens: zag je er maar iets netter en verzorgder uit
Hoe komt het toch dat ik nog steeds licht ga steigeren als ik lees of hoor dat iemand er ‘netjes en verzorgd’ uitziet of uit moet zien? Ik kom het nu tegen in een artikel over stewardessen, voor mij altijd nog een tamelijk magische beroepsgroep. Die van Virgin Atlantic hoeven geen make-up meer op als ze dat niet willen. Waarom dat is, doet er hier even niet toe. Bij andere vliegtuigmaatschappijen is het verplicht. Ik keek snel naar KLM. En daar stond het: het cabinepersoneel moet er ‘netjes en verzorgd’ uitzien. -
PREMIUM
Anwar burgert in Verminderen van CO2-uitstoot is zinloos als ontwikkelingslanden onze bergen plastic verbranden
Nederlanders zijn heel goed met het verwerken van afval. Voor bijna alles wordt een oplossing gevonden. En zo niet, dan sturen we onze restanten naar ontwikkelingslanden. -
PREMIUM
Column ‘De grootste uitdaging is te zorgen dat ouders hun mobiel wegleggen’
Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt.
-
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Wanneer begint die #doeslief-campagne te werken?
Ben benieuwd wanneer de nieuwe campagne van de overheid begint te werken. Dus die tegen hufterigheid, een woord dat zo náár is dat het samenvalt met de betekenis ervan. Iedereen zal inmiddels weten dat die campagne #doeslief heet. -
PREMIUM
column De King of Pop boycotten, dat lukt niet
Nynke de Jong schrijft drie keer per week over wat haar bezighoudt. -
PREMIUM
column ‘Dat doet hij nooit! Dat doet hij nóóit!’
Op een klein terras lees ik een krant. Hoewel ik dieper dan diep verdiept zit in het wereldnieuws, voel ik ineens een verandering in mijn omgeving. Er arriveert een echtpaar met een erg grote hond, zo’n hond die te veel ruimte nodig heeft, en nu nukkig hijgend onder het tafeltje plaatsneemt. -
PREMIUM
column Yago R. terug naar Nederland? We zijn niet gek in dit land!
Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt. -
column Ik reis graag zo snel mogelijk van A naar B: lijkt me speerpunt numero uno, daarna wachtkamers.
Niet uitgeknipt, wel bewaard in mijn hoofd, een foto uit een artikel over wachtkamers in stations. Niet ieder station heeft er een, ook geen wc, en daar willen ze iets aan doen, wat niet raar is in een land dat bij de welvarendste van de wereld hoort.
-
PREMIUM
column Nederland is het land van de rekenmodellen, ook bij de verlenging van de A15
Naar buiten toe deden ze alsof er niets aan de hand was. Die verlengde A15 zou er komen, natúúrlijk, niets aan het handje, gewoon doorlopen mensen. Ze hadden allemaal dezelfde cursus ‘rust uitstralen in tijden van onrust’ gevolgd. -
PREMIUM
Column Een stem kan veel bederven, ook die van Rembrandt
Alweer járen geleden was er een reclamespotje waarin een man en een vrouw beginnen aan een romantische avond. Zoete muziek, kaarsen, wat kan er misgaan? Totdat de vrouw, een prachtige vrouw, gebeld wordt door haar moeder. Dan gaat ze dus praten en haar stem is niet om aan te horen, een soort zaagmachine, moerassig accent. Twee seconden later zien we dat de vrouw weg is en de man alleen op de bank zit. Hij eet een kaasje en is innig tevreden. Avond toch nog geslaagd. -
PREMIUM
Column De zuivering
Het is Vastenavond, een van die eeuwenoude punten op de jaarkalender. Vroeger markeerden die het leven zelf. Je onderwierp je lijf aan de tucht van de veertigdaagse vasten die de kerkelijke voortzetting was van de heidense zuiveringsrituelen. Maar aan de vooravond van die grote schoonmaak van lijf en leden mocht je nog één keer uit je bol. En je mocht op het Narrenschip van overmaat en roes naar de ontnuchterende werkelijkheid van de eerste vastendag. Dat was de dag van het stof en de as waartoe je onherroepelijk zou wederkeren.
