Dat wij ongeneeslijken evenwichtskunstenaars zijn, vind ik boeiend om te lezen
ColumnIn mijn brievenbus ligt een boek. Evenwichtskunstenaars is de titel en ik sta er ook in. Bij het doorbladeren, denk ik terug aan die regenachtige voorjaarsmiddag. Margot Scholte, de schrijver, zit bij mij aan tafel. Ze neemt een waslijst aan vragen met me door. Wil weten wat de ziekte met mijn leven doet.
Delen per e-mail
Best bijzonder. Meestal vraag ik, als journalist, anderen het hemd van het lijf. Nu zijn de rollen omgedraaid.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column Irene van der Aart Mijn moeder wilde begraven wilde worden, omdat ze geboren is op het kerkhof in Bergen op Zoom
Ik was met mijn schoonzus bij het graf van mijn moeder. Het lag er netjes bij: er was duidelijk net geschoffeld. Ook stond er een zwart bordje met haar naam, geboorte- en sterfdatum. We vroegen ons af wie dat er neerzette: mijn zus had er niets over gezegd. -
PREMIUM
COLUMN Eindelijk zwel door economische vluchtelingen uit de Randstad
Dat de krimp die ons een paar jaar geleden in de Achterhoek begon te beheersen geen reële basis had, zal ik niet beweren. De cijfers toonden aan dat de aanwas eruit was en dat terugloop de volgende fase zou beheersen. -
PREMIUM
Column Qader Shafiq Dit mooie bezoek werd mijn laatste activiteit als Nijmegenaar in het coronajaar, laat 2021 het jaar van bevrijding zijn
Tijdens een speciale livestream mag ik spreken over de gebroeders Van Lymborch in de Stevenskerk. Ter voorbereiding van mijn kleine bijdrage over het werk van deze middeleeuwse kunstenaars verbeeld ik me de reis van Marco Polo naar het verre oosten. De Europese zijderoute droeg mede bij aan het verlichten van duistere middeleeuwen. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Job heeft een kwetsbare gezondheid en valt daarmee in de risicogroep, wij snakken naar zijn prik
In het holst van de nacht fiets ik naar het ziekenhuis. Met een mondkapje op sluip ik langs de portier. Binnen verstop ik mijn winterjas en hul me in een operatiekleed. Zo onopvallend mogelijk wandel ik op blote voeten door de gangen. Van een patiëntenkamer grijp ik een infuusstang op wieltjes. -
PREMIUM
column nazmiye oral Over rampen gesproken: wie had ooit gedacht dat Amerika zo in verval zou raken?
Ook dit jaar is het me niet gelukt met oud en nieuw mijn huis eindelijk op te ruimen zoals ik al jaren wil. Al het overbodige weg, alles netjes georganiseerd, alles op z’n plek. Vroeger dacht ik dat ik mislukt was als mens zolang het bovenstaande mij niet gelukt was. Maar goed, ik vergeef mijzelf.
-
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Veel lezers wilden hun plek in de wachtrij afstaan om Job eerder te kunnen vaccineren
We kunnen onderhand een handeltje beginnen in coronavaccins. Zo veel mensen boden Job ‘hun’ prik aan de afgelopen week. Aanleiding was een column over onze gehandicapte zoon die volgens de overheidsregels niet in aanmerking komt voor een vaccinatie. Terwijl we er zo naar hadden uitgekeken. -
PREMIUM
column Ik houd er niet van wakker te schieten van de gedachte aan de vuilniszak
Erg gevoelig ben ik altijd voor hoe een dag begint. De vraag waar de tandpasta nú weer is, kan alarmerend zijn. -
PREMIUM
COLUMN ANNEMARIE HAVERKAMP Nog nooit vierden we onze trouwdag met een restaurantdiner in eigen huis
Buiten lag sneeuw. Ik trok mijn laarzen aan en stapte in de auto. Twee minuten later noemde ik mijn naam aan de balie van het restaurant. Het meisje liep mee en zette de prachtig opgemaakte borden in mijn kofferbak. Thuis stond de wijn al te luchten.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Het zijn vooral vrouwen die zeggen dat ik wel wat mag dimmen
-
PREMIUM
Is dit nou de mentaliteit van de streek waarin ik woon? Bang? Thuis? Binnen? Wachten op de prik?
-
PREMIUM
Introvert en contactgestoord het karweitje klaren
-
PREMIUM
Ik houd er niet van wakker te schieten van de gedachte aan de vuilniszak
-
PREMIUM
De A15 is de ‘Goede Tijden Slechte Tijden’ onder de snelwegplannen geworden
1 reactie
Sesmarias