Opeens dacht ik voor de gek te zijn gehouden door Kees van Kooten

Column Marcel RözerEr werd aangebeld. Voor de deur stond een kleine meneer met een in plastic verpakt post-it geeltje in zijn hand. Hij heette Max, zo bleek later, dus laten we hem maar meteen zo noemen. Max legde uit; hij had een auto in de straat gezien, een oldtimer, en of die van mij was. Toen ik had verteld dat het oranje vehikel aan mijn zoon toebehoorde en dat deze er niet was, bleek Max allerminst uit het veld geslagen.