De winter van 1962/1963 is een ware beproeving. In weekblad Peel en Maas lezen we een ingezonden brief: ‘Waarom stoken de Nederlandse Spoorwegen hun oliekachels in de wachtkamers van de stations niet hoger op? Weten ze niet dat het buiten hartstikke koud is? Het is dat een vriendelijke dame, daags voor Kerstmis, haar auto ter beschikking stelde aan enkele wachtende reizigers bij het station in Venray, anders waren ze misschien wel doodgevroren. Tot overmaat van ramp wachtten ze voor niets: de stationsbus kwam niet opdagen!’