Alleen gebiedseigen zaad voor natuurherstel

Wat er wordt gezaaid, gebeurt op basis van opbrengst, uiterlijk, ziekteresistentie, inheems of exotisch. De keuze is enorm. Maar zaaien we voor natuurherstel, dan gelden andere regels, beducht voor ongewilde floravervalsing is het adagium: ‘eigen zaad eerst’.

Vanuit die gedachte is vorig jaar een tweede stap naar een noodzakelijk herstel van biodiversiteit van enkele heideterreinen op de Hoge Veluwe gemaakt. Want, ook al bloeit de heide overal uitbundig paars, op de meeste plekken zijn heidevelden qua biodiversiteit tegenwoordig zo dood als een pier. 

Oorzaak is de ammoniakuitstoot, die ervoor zorgt dat de mineralen in de bodem van – toch al arme heidegronden en heischrale graslanden – uitspoelen en de kenmerkende flora verdwijnt. Die afname van plantensoorten heeft onmiskenbaar zijn weerslag op de daar levende zeldzame faunasoorten zoals de aardbeivlinder, kommavlinder, blauwvleugelsprinkhaan en zadelsprinkhaan.

Om de bodem te revitaliseren en de rijkdom aan flora en fauna te laten toenemen, werd al in 2020 steenmeel op verschillende heideterreinen uitgestrooid, maar om de herintroductie van heideflora te versnellen werd tevens gekozen om op een aantal locaties karakteristieke soorten te gaan inzaaien. 

Hiervoor werd een samenwerking aangegaan met Biodivers, een onderneming die is gespecialiseerd in oogst en verspreiding van inheemse zaden en met ecologisch onderzoeksbureau Natuurbalans.

Medewerkers van beide organisaties oogsten vorig jaar het zaad van ongeveer twintig heischrale soorten in het Park om het vervolgens, in het begin van dit jaar op verschillende plekken in te zaaien.

Net als iedere tuinliefhebber hoop ik vanaf nu op een groeizaam voorjaar, zodat ik straks tussen de heide weer heel scala aan soorten als liggende vleugeltjesbloem, kleine tijm, stekelbrem, tormentil en valkruid kan ontdekken.