De witte kaarsen van de paardenkastanje bloeien nu

En dan zie je hem ineens overal bovenuit torenen: de paardenkastanje met zijn witte kaarsjes. Er is ook een rode variant die wat kleiner blijft, een kruising van de rode Noord-Amerikaanse en de witte paardenkastanje. 

De witte kan zo’n 30 meter hoog worden. Oorspronkelijk komt deze boom uit het Balkangebied. Hij werd rond 1570 van Constantinopel naar Wenen gebracht en in 1616 naar Parijs. Lange tijd heeft men gedacht dat de boom uit Turkije kwam, pas in 1879 ontdekte men de natuurlijke bestanden in Noord-Griekenland. 

De Latijnse naam hippo castanum is verbonden met het woord hippos, wat paard betekent. Kastanos is kastanje. De bomen kunnen wel 250 jaar oud worden en een enkele keer is er wel eens 300 jaar geschat. Het is een boom die als solitair tot zijn volle recht kan komen en in parken en lanen als een schaduwrijke boom fungeert. Hij kan ook nog eens goed tegen luchtvervuiling.

De bruine vruchten - de glimmende kastanjes - waar we als kind mee speelden en dieren figuurtjes van maakten, doen het nog steeds goed. Nog steeds is het leuk om kastanjes te rapen aan het begin van de herfst.  Het is ook een geliefd maaltje voor het wild in de bossen.

Vroeger, in de oude huisapotheken, werd er goed gebruik van gemaakt. Tegen koorts en jicht; men deed in vorige eeuwen een kastanje in de broekzak tegen reuma. Tegenwoordig gebruikt men ‘m tegen ontstekingen van de darmen en diarree. Ook om een goede doorbloeding te stimuleren.

De kastanje is ook al eeuwen in gebruik als verfstof voor wol en textiel. Je krijgt er prachtige gele en oranje/bruine tinten van die goed houdbaar blijven. Daar gebruikte men het blad voor en de verse bolsters, waar de kastanjes in zaten.