Dierenarts Piet Kool uit Bennekom gaat na 36 jaar met pensioen

Na 36 jaar praktijk aan de Bosweg is hij met pensioen gegaan. „Ik ben nu 62 jaar. Deze baan laat je lichamelijk niet onberoerd. De inspanningen in de nachtelijke uren en in de weekeinden hebben grotere invloed op me dan vroeger. In het begin, toen ik er nog alleen voor stond, werkte ik zeven dagen per week. Vakantie houden was er niet bij. Maar toch: dit is een ontzettend mooi vak. Als ik opnieuw een beroep mocht kiezen, dan zou dat weer dierenarts zijn.”

Piet Kool heeft hart voor zijn zaak. Hij houdt van mens en dier. „Een fijn beroep uitoefenen is voor mij belangrijker dan vet geld verdienen. Daarom viel mijn keuze op de gezelschapsdieren. Op honden en katten. Met grootvee had ik veel meer kunnen verdienen. Maar daar kon ik mijn kennis niet kwijt. Neem bijvoorbeeld een koe. Als die behandeld moest worden, werden de kosten en de opbrengsten tegen elkaar afgewogen. Werd het te duur, dan moest het dier afgemaakt worden. Daarvoor ben ik niet opgeleid.”

Toen Kool in 1973 als dierenarts in Bennekom begon was hij de eerste die uitsluitend zorg besteedde aan huisdieren. „Misschien nam ik daarbij een risico, maar het is heel goed gegaan. Vanaf het begin. Na vijf jaar breidde ik de zaak uit met een collega; een aantal jaren later kwam er nog iemand bij.”

Kool begon met een spreek- en wachtkamertje; thans bestaat dierenartspraktijk Bosweg in Bennekom uit drie fulltime krachten en twee parttime artsen.” In de loop der jaren deelde Kool in menig lief en leed bij dier en mens. Met tevredenheid kijkt hij terug om zijn werkzaamheden bij het dierenasiel in Ede. „Daar komen de drop-outs. Die dieren kunnen helpen is heel bevredigend.”

Dierenarts is meer dan uitsluitend een technisch beroep. „Soms moet je”, vertelt Kool, „een psychiater zijn. Je bent voor de klanten een vertrouwenspersoon. Mensen leggen bij mij hun hele hebben en houden op tafel. Om een voorbeeld te noemen: er kwam iemand met een kat bij me. Het dier had kanker. Toen ik dat vertelde, riep dat herinneringen aan een geliefde bij de cliënt op, die aan kanker was overleden. Heel emotioneel begon ze erover te vertellen.” Of het verhaal van een stoere man. Fors gebouwd, spierbundel als van Jerom. „Ik vertelde dat zijn hond ongeneeslijk ziek was. Daarop begon hij als een klein kind te huilen.”

En zijn leukste ervaring? „Dat zijn er vele. Maar wat me altijd is bijgebleven was een telefoontje midden in de nacht van een man in paniek. Zijn hond was bezig te bevallen. Er waren al 14 puppies geboren. Het hield niet op. Ik ben erheen gegaan om te helpen. Ik herinner me nog heel goed dat ik op de terugweg de radio aanzette en luisterde naar het nummer Music was my first love van John Miles. Dat vergeet ik nooit meer; een prachtig moment.”

Kool zit thuis. Geen dierenarts meer. Maar hij zit boordevol plannen zijn pensioentijd in te vullen: verre reizen maken, fotograferen, knutselen, de tuin. Tja, en natuurlijk die vier honden en zes katten verzorgen. Dierenartspraktijk Bosweg geeft vrijdag een afscheidsreceptie. Deze wordt van vier tot zeven uur gehouden in het congrescentrum De Reehorst in Ede.