Zegges kleuren de oevers en het moeras

De allervroegste kleuren geel van de meeldraden of wit van de stampers. De meeste mensen zullen ze ongemerkt voorbijlopen, maar er gaat een wereld aan subtiele vormen in schuil. Dat pijnigt dan weer de floristen, die proberen om de 60 Nederlandse soorten zegges uit elkaar te houden. 

Zegges lijken op grassen, maar zijn het niet. De groep is het makkelijkst te herkennen aan de driekantige stengels, al zijn er ook een paar biezen die dat hebben. Waar grassen het moeilijk krijgen omdat het te voedselarm of te nat is, of liefst beide tegelijk, daar krijgen zegges een kans. 

Het vee houdt er niet zo van, de voedingswaarde is laag en het blad is vaak ruw en stug door het hoge kiezelgehalte. Maar ecologen hopen dat in de Binnenveldse Hooilanden zegges de basis gaan vormen voor meer opvallende soorten zoals kartelblad en orchissen. Aan echte blauwgraslanden zoals de Bennekomse Meent geven ze de blauwachtig groene kleur. 

In de goede blauwgraslanden en trilvenen kun je wel tien soorten zegges vinden, waarbij de zeldzaamste soorten juist de kleinste zijn. Een paar soorten zeggen zijn algemener en langs slootkanten en in de uiterwaarden te vinden, als de oevers niet al te voedselrijk zijn. Dat zijn ook wat grotere soorten van 50 tot soms 100 centimeter hoog, zoals scherpe, zwarte en moeraszegge. 

De bloei-aren doen aan tarwe-aren denken, maar veel subtieler en meerdere aan één stengel. Bij veel soorten is sprake van een LAT-relatie: in de top zitten aren met alleen mannelijke bloemen, wat lager een aantal aren met vrouwelijke bloemen. In de vrouwelijke aartjes ontwikkelen na de bloei de zaden en deze zie je nog tot ver in de zomer. Zegges zijn het bekijken waard, zeg het voort!