De waterstaatsgeschiedenis blijft zich herhalen. Zo lang er niks gebeurt, dutten we in. Na een droog jaar of nat jaar komen de drieste plannen weer.

in 1959 hadden we dezelfde zomer met dezelfde warmte en droogte, gebeurt dus blijkbaar eenmaal in de 59 jaar, geen reden voor paniek dus

Vervolg: De toegenomen bevolking, meer verharde oppervlakken en stagnatie in aanpak heeft er toe geleid dat we nu tegen de grenzen aanlopen. Bijvoorbeeld waar ik werk hebben we in 20 jaar tijd nagenoeg het gehele terrein verhard, maar zonder de afvoerpijpen te vergroten. Dit leidde in 2017 tot overlast bij een sterke regenbui. Ook bij de waterschappen geldt dit, maar om dit op klimaatverandering te gooien is alleen maar een manier om meer geld te kunnen vragen van de overheid en burgers.

We hebben als mens geen recht op constant weer, ook al denken we dat. Bij gemiddeld weer zijn er soms uitschieters naar nat of droog. De droogte van 2018 is gemakkelijk te verklaren en heeft geen enkele relatie met klimaatopwarming, in 1976 hadden we ook een droge periode. In dit geval was de circulatie van de noordpool lucht iets onregelmatiger en bleven we in een gebied van stabiel weer. Dit gecombineerd met een aanvoer vanuit het zuiden van warme lucht gaf de langdurige droogte.