De aanklager vindt bewezen dat de paardentrainer tussen 2011 en 2014 ten onrechte de dood van vier dure sportpaarden claimde bij de verzekering, met gebruikmaking van vals opgestelde of verkregen documenten. 

Twee keer werd daadwerkelijk geld uitgekeerd en twee keer bleef het bij een poging.

Behalve voor overleden paarden claimde de paardenfluisteraar volgens de officier van justitie ook ten onrechte uitkering van een arbeidsongeschiktheidsverzekering tussen 2010 en 2015, terwijl hij gewoon allerlei werkzaamheden voor zijn bedrijf deed. 

Tenslotte claimde hij verzekeringsbedragen van bijna 30.000 en ruim 40.000 euro voor vermeende inbraken in zijn zadelkamers. Hij overlegde bonnen en facturen voor paardenspullen van leveranciers, die door de leveranciers zelf niet zo waren verstrekt.

Ook werd op het bedrijf een shovel gevonden die van diefstal afkomstig was en had de man pepperspray en een verboden gasalarmpistool.

Volgens de beschuldiging van de aanklager hadden paarden die als dood waren opgegeven bij de verzekering, later nog wedstrijden gereden op grote internationale concoursen. Ook zijn aktes vervalst, zoals van een dierenarts en van een bedrijf dat dode dieren ophaalt volgens de aanklager.

De man stelde dat het in de paardenwereld normaal was om met handjeklap en op vertrouwen te handelen en facturen desnoods achteraf op te stellen.

Ook zouden regelmatig wedstrijden worden gereden waarbij paarden op het startbewijs van andere paarden rijden, om de waarde van bepaalde paarden te verhogen. Daardoor zouden de dode paarden later toch in de wedstrijdboeken terecht zijn gekomen.

Dat de man zelf ook vaak als ruiter bij wedstrijden werd geregistreerd terwijl hij arbeidsongeschiktheid claimde, verklaarde de man met potentiële paardenkopers uit Qatar die eenzelfde voorkomen of haardracht hebben en simpelweg zijn plaats zouden hebben ingenomen tijdens zulke wedstrijden.

Vrijdag staan een broer en een veearts terecht in dezelfde zaak.

De rechtbank doet uitspraak op donderdag 20 september.